Het was koud op het veldje. Het Kongolese hondje had weer een nieuw wollen jasje aan. Ik vroeg me hardop af of het geen kostbare geschiedenis was/is, al die jasjes.” Nee dat valt wel mee,” sprak zijn aardige bazin “want ik maak ze meestal zelf. Maar mijn vriendin koopt alle kleding voor haar Chihuahua. Het gaat toch op zijn minst elke keer om 30 euro”. Die vriendin koopt ook bikini'tjes, pyjama'tjes enz. enz. voor haar hondje.
Ze vertelde dat haar vriendin een tijdje terug kennis had aan een nieuwe man en toen ze mekaar voor het eerst “in het echt” zouden ontmoeten had ze haar hondje een jurkje met een paars bovenstukje en een tulen rokje aan gedaan en op zijn ruggetje zat een grote groene vleugel”.
Die eventuele partner bleek een hele knappe, mannelijke man te zijn met een hoge positie in het bedrijfsleven. Enfin, ze kregen verkering. Op een keer had vriendin het hondje (met de naam : Chanelleke!) in een roze pakje met twee vleugeltjes gehesen en was gaan winkelen met de vriend. Ze waren ook nog bij de Praxis beland en in de rij voor de kassa bleek dat vriendin nog iets vergeten was. Ze had Chanelleke in de armen van die vriend geduwd en was vlug terug de winkel ingelopen. En daar stond dus die stoere man in de rij met dat “roze” hondje op zijn arm!
Ik vroeg of het nu nog “aan” was. “Nee,” zei de bazin van het Kongolese hondje “het is uit tussen die man en mijn vriendin, maar niet alleen om het hondje”.
Groet, Loek
