Ik begrijp de uitdrukking niet zo: “Zo rot als een mispel”. Ge doet er de mispel bijna onrecht mee aan. Ge zou die uitdrukking nog kunnen gebruiken voor prins Bernhard, van wie ik laatst tot mijn verbijstering een filmpje zag (bij Pauw & Witteman) waarop dat stukske schorem op zijn plezierjacht met andere leden van de Oranjeclan tot de oorlog rondvaarde met de hakenkruisvlag in top. Hij was vermoedelijk zeer trots op zijn SS-uniform en zijn dapper gedrag tijdens de Kristallnacht, waarvan we de details krijgen in 2050. Zo rot als een mispel.
Zo, vandaag mijn plicht voldaan door ook over de lokale Kultur zu schreiben, die nog steeds in Nachtnebelen gehuld is.
Zelfs Duitsland nam met meer eerlijkeid en respect afstand van de WO-II. Hier regeert nog altijd der Lüge.
Gerechten
met mispels ken ik niet. Toch ga ik eens proberen van het vruchtvlees een moes
te maken, vergelijkbaar met appelmoes. En terug naar dat ‘rotte’. Als een
mispel rot is, dan smaakt hij niet, of beter: hij smaakt gelijk ander rot
steenfruit. Als de mispels mooi van formaat zijn, en beginnen (!) te rijpen,
moogt ge ze plukken. Er zijn veel vruchten die een nachtvorst nodig hebben om
tot smaak te komen. Denk maar aan druiven und Eiswein..
We
stoppen de mispels gewoon in de vrieskast en laten ze daar een paar dagen of
weken. Het resultaat ziet ge hier onder.
Hoe consumeren ?
Ge
kunt het kapje er afsnijden (en afzuigen) en dan het vruchtje leeglepelen. De
smaak is zoetzurigcitroenig. Fris dus en erg lekker. De structuur is zacht en
het vlees moet wit zijn. Dus niet bruin en rot. Het is niet veel en ge vindt er
ook nog twee tot drie pitjes in die toch wel de grootte van een citroenpit
hebben. Maar
ge kunt ze ook gewoon openbijten, en leeg zuigen.
klik op de afbeeldingen voor vergroting
De mispels net uit de vriezer
Oh
ja.. die Bernhard.. Sorry, ik heb een schoonvader die twee jaar in een kamp zat, en
van wie een boek in het Duits vertaald werd. En dat ook op middelbare scholen
gebruikt wordt. Liefde en respect voor die bij de gratie gods stelende clan, werd mij
helaas niet bijgebracht. Een
groot tekort in onze opvoeding, waarvoor ge mij maar moet absolveren.
LOEK
En voor Loek, die dol op honden is ? Een schoon hondenverhaaltje..
Wij liepen enkele jaren geleden op het strand bij Cadzand. Er komt een hond aangerend die ongevraagd en brutaal aan mijn kruis snuffelt en een stevige wip van Edmond krijgt.
De dame roept van afstand; “Hij doet niets ! Hij doet niets !”.
“Wil je eens lachen, Marieke ?” vroeg Edmond, en “Roep jij dadelijk hetzelfde als die madam..”.
En hij loopt huppelend met een grote boog snuffelend, het hoofd omlaag, naar de vrouw toe.
En ik maar roepen: “Hij doet niets ! Hij is lief ! Hij doet niets !”.
We bleven er haast in, maar die madam vond het zichtbaar niet leuk.