die "gandules", beter bekent als pigeon pea, met Quorn en paprika. Het komt uit Azië oorspronkelijk. Bonen zijn Euraziatische planten) maar erg populair en erg goed groeiend in Midden en Zuid Amerika. (Die pigeon peas zijn nationaal volksvoedsel in Puerto Rico, als een soort BB met R, arroz de gandules.) Ik wilde wat Zuid Amerikaans ermee maken. Nog geen idee wat, maar ik ga de Quorn frituren.
Pigeon peas hier (alle links hier in een nieuw venster) en hieronder. Duidelijk geen erwt maar een tuinboon familielid, alhoewel de tuinboon en deze elk in een aparte subfamilie zitten (de tuinboon is een Wikke). Maar goed. Komt oorspronkelijk uit India dus we noemen het India'se tuinboon. Zo. Je hebt groene en bruine, op mijn blik stond groene, en er zaten bruine in. Draaide het blik open, waar rook het naar? U raadt het al. En nogal sterk ook nog.
Ze zijn trouwens veel kleiner dan je denkt; formaat doperwt.
Bekend Afrikaans recept heet in het Swahili Mbaazi wa Nazi(!), India'se tuinbonen met cocos. Vond ook Amerikaanse stew met pompoen of met rund. Vond ook een recept met pindasaus, van onbekende herkomst. Daarnaast is 90%+ van de Amerikaanse recepten dat ene met rijst. Ik zie wel...
Morgen zuurkool rookspek puree (zuurkoolstamp), overmorgen rijstvellen, loepmia's zeg maar, met rookkaas erin en champignons.
Mail van L. Kan me het heel erg goed voorstellen (kijk nooit TV).
Zie ik die Kader Abdolah, moet ik altijd denken aan, zeker, een jaar of 12 geleden. Hij gaf toen een lezing hier bij ons en sprak net zo hakkelend Nederlands als wat hij nu produceert. Ik verdenk hem van gekoketteer met deze "handicap". Het zogenaamde Ronnie-Tober- of Barrie-Stevens effect: gecultiveer van gebrekkig de taal sprekend.
Enfin, Abdolah was hier, dronk een paar Trappist en ik gaf hem mijn "Verzamelde gedichten van Guido Gezelle". Ik zei hem, dat ik er eigenlijk aan gehecht was, maar dat ik het hem gunde om de "bloemrijkheid" van onze taal te leren kennen. Hij pakte het boek aan, zei niets en ging naar huis. Een van de andere gasten, die zich druk maakte over de vrij lompe reactie van Abdolah en die tevens langdurig in het Midden Oosten had gewerkt, zei: "Daar komt hij nog op terug, daar krijg je later nog wat van te horen". Mooi niet dus en ik vind hem steeds onsympathieker Groeten, L
Kocht een zoute haring (van een goeie tent). Die begint nu echt minder te worden, daar moet nu echt wel ui bij...
Las in Hollands Maandblad (oude jaargang) Amalrik over de schilder Anatoly Zverev. Nooit van gehoord. Hier en hier.
Hierboven waterkastanje die ik kocht bij de Chinese toko omdat de Indische (veel minder ver lopen) alleen literblikken heft. Erg lekker. Geen smaak maar gebruikt om het krokant-effect.
Links, guttegut...
China foto's hier.
Amsterdam foto's hier.
Jan Steen hier.
Hieronder rode rijstazijn. Gemaakt met die eerder genoemde gefermenteerde rode rijst (met rode rijst bedoel ik niet die roodbruine gezonde winkel soort zilvervliesrijst, welke soort je overigens perfect gebruiken kan om met kinderen rijst te kweken. Heel vochtig!).
Recept. Eindelijk.
Kalfskotelet, Normandisch
Maak kastanjechampignons schoon, snijd ze in dunne plakjes en laat die in een brede pan op laag vuur met een plaatje eronder drogen; schep regelmatig om en haal van het vuur als ingedroogd.
Laat in een andere pan op midden-hoog vuur olijfolie met wat boter erbij warm worden.
Stoof ze hierin gaar, regelmatig draaiend; de koteletten worden dus niet bruin gebakken en het bakvet mag niet kleuren. Bak de koteletten niet te lang omdat ze dan taai worden.
Giet een scheut Calvados over de koteletten (niet flamberen), roer de aanbaksels los en laat een minuut staan; draai het vlees halverwege. Het vuur blijft aan!
Voeg de champignons toe, crème fraiche, zout en versgemalen peper.
Roer om, keer het vlees en laat nog 10 minuten staan; draai het vlees na vijf minuten.
Serveer met gekookte aardappelen, bestrooid met gehakte platte peterselie.
Zag Brutti, Sporchi e Cattivi, lelijk, vuil en vies, van Ettore Scola. Was me aangekomdigd als eetfilm, maar liever niet dan dus. Zeer onderhoudende film ondanks dat er geen enkele verhaallijn in te ontdekken is, een prestatie op zich. Er worden suggesties geschapen zonder dat actie volgt. Uhh, je zal trouwens maar in dat huis wonen, Jezus Gristus... Het enige eetfilmige eraan was een fantastisch deel met een bonen doppende vrouw onder zo'n kapsalon ding op je kop, hoe heet dat. O ja, droogkap. Beroemde droogkapscène in Mississippi burning...
Brak m'n kop vanmorgen, wandelend, en Mersenne priemgetallen vergelijkend met Fermat priemgetallen. Een priemgetal is alleen deelbaar door zichzelf en door 1 ("niet deelbaar door een kleiner getal" zegt de volksmond. 3, 5, 7, 11, 13... Over 1 en 2 praten we even niet). Een Mersenne priem is priem en tevens een macht van 2 -1. Macht van 2: 4, 8, 16, 32... Macht van 2 -1: 3, 7, 15 (geen priem want deelbaar door 3 en 5!), 31. En een Fermat priem is priem en tevens een macht van 2 +1. 3 (2 +1), 5 (4 +1), 17 en de volgende is pas 257.
Wat ik bedoel is: wat maakt een bepaalde priem tegelijkertijd Mersenne en Fermat?
Laat maar. Uhh, wat is het interessante? Van priemgetallen dat ze wiskundige eigenschappen hebben, maar toch niet in een formule te vangen zijn, wat exclusief is in de wiskunde. Seekuu: dat is het extra interessante van Mersenne en Fermat priems.
De Spiraal van Ulam. Hier.
Kreeg een mailtje "Eigenschappen van priemgetallen?"
Uhh, die zijn er veel, van simpel (een priem-tweeling zoals 5-7 ligt een product 6 verwijderd van een volgende, bv. 17-19; 17-5 = 12 = 2 x 6) tot ingewikkelde (een kop-kont getal, 3443 of 63736) kan allen priem zijn als het uit een oneven aantal cijfers bestaat , muv 11).
Frituurde net die Quorn, om het maar eens even over wat anders te hebben. Kwa smaak krijg je ietsje een tempeh effect. Erg erg lekker en erg erg fijn. En het heeft weinig met tofu te maken maar friturend krijg je hetzelfde effect als met tofu: dóór-frituren = volume verliezen. Hoge temp, heel kort, dat is de wet hier en nu. Zo. Wat dat betreft is koken een exacter wetenschap dan priem mathematica...
Leerde trouwens werken met Adobe AIR. Animaties die je op je bureaublad, dus buiten de browser kunt laten draaien. Maakte in 15 minuten een -simpele maar toch- browser! Publiceren ervan, dat moet gezegd worden, kost ook 15 minuten. Maar toch. Een zelfgemaakte browser in een half uur...
Maakte het vanuit Flash. Moet nog uitvinden hoe je het kan doen ("het"!) vanuit andere Adobe toepassingen. Adobe AIR hier (zit weer eens uiterst ingewikkeld immekaar).
Morgen over pi kwadraat gedeeld door zes, Gauss en ook de Riemann hypothese.
Ter compensatie nog een recept.
Kalfskoteletten met ansjovis en kappertjes
Uhh, heeft uw slager geen kalfskoteleten? Nou, dan heeft uw slager u niet meer als klant... Het idee... Denk alleen al aan Cotelette Suisse, de sjieke vorm van de ordinaire cordon bleu.
Bak fijngesneden niet te dun gesneden gekookte ham een klein minuutje in wat boter op halfhoog vuur, en voeg dan kleingesneden ansjovisfilets toe (ontzout in melk); laat even doorwarmen, en voeg dan goed uitgelekte kappertjes toe.
Laat weer doorwarmen, haal van het vuur en stamp de massa fijn.
Werk wat peper en zout door bloem en wrijf daarmee de koteletten in.
Bak ze snel bruin aan twee kanten in goed hete olijfolie.
Draai het vuur lager en laat ze garen, af en toe kerend.
Leg ze op een warme schotel en bedek ze met aluminiumfolie.
Giet het vet uit de braadpan, zet op hoog vuur en flambeer met cognac.
Voeg droge witte wijn toe, schraap aanbaksels los en kook snel in.
Doe het ham-mengsel erbij, roer om en werk er van het vuur af room door en gehakte platte peterselie.
Serveer met de koteletten. Dan dus.
Ludisia, mijn eerste terrestrische (op de grond groeiende, itt de andere = epiphytische = in / op bomen groeiende) orchidee.
O jee, vrijdag. Gedicht...
Vond in ene in de bundel Dichters in de Prinsentuin 2008 een opdracht aan mij... Dat heeft iemand ander er voor mij laten inzetten. A] ik ben nog nooit, en zo houden we het ook, op een Poëzie-avond of -manifestatie geweest, B] ik heb nog nimmer van de desbetreffende poëte gehoord, Dien de Boer. C] Vind ik haar poëzie, nou ja, niet mijn soort.
dag dag (wat mij ogenblikkelijk deed denken aan Karel van het Reve's "homosexuele dichters die geen hoofdletters gebruiken")
rolt ie niet op ons toe
als de tong van de wind over bladeren
de dag
over de wegen met het vrachtverkeer
start wordt aangeklikt
door deuren en ramen begint hij te spreken
En zo gaat het nog heel lang door.
Dichters in de Prinsentuin
Geen hoofdletters gebruiken is geen enkel probleem als je echt goed bent.
bie langs
Saul van Messel
15-2-1944
doe leste train
dij mie bie
winschoot langs
noar schanze
ridt
lag onder
dizze zulde
locht
mien jongestied
dag dode pabbe
doe ligst
hail dicht bie
woarhen
goan wie
Saul van Messel / Jaap Meijer. Vader van Ischa.
Maar goed. Ik lever kritiek.
Leveren jullie nu ook eens kritiek.
Dorp
Wakker geworden,
vandaag niet door het kind maar
door geratel en geknal in de verte;
knallen en feesten, dat kunnen ze hier.
Ik zeg
Wat nou weer voor feest?
Ze doet haar ogen open
en weer dicht,
haar bovenste mondhoek krult, ze draait zich om,
duwt haar warme lijf tegen het mijne
en zegt
Die Laden haben sicher wieder zu.
(Onze dialogen zijn drietalig;
het eerste wat ze tegen me zei was
Nein, für mich keine Fritten;
Mein Vater hatte fünfzehn Jahren
ein frietkot.
Tegen het kind spreekt ze enkel Vlaams.)
Hoe dan ook,
Afspraak is afspraak,
Je zei
Er muss nach Aussen.
De bakker is altijd open
En wijn kopen we in de kroeg.
Niet veel later lopen we
drie mooie kilometers door de bergen, Lowieke
in mijn armen,
we plukken melkzwam.
Vlak voor het laatste en erg steile stuk,
Carrer Calvari,
een bron, een bank en een uitzicht van
zeg maar gerust
Kalenderachtige schoonheid:
bergen, dorpjes, een wit kerkje tegen de blauwe zee
en die vol witte zeiltjes.
Juist als we aankomen op het dorpsplein,
hijgend en zwetend,
komt de processie uit een zijstraat.
Langzaam.
Heel erg langzaam.
Voorop zes verklede meiden,
dan acht priesters,
(de dochter van de slager zegt
De priesters elk jaar ouder,
De meiden jonger),
dan tien notabelen,
dan Sint Rafaël, want die was het, onder een baldakijn,
en daarachter de muziek.
Uiterst langzaam spelend.
En treurig.
En vals.
Ik denk
Mijn Dorp.
Lowieke zet
Grote Ogen.
Zij zegt
Mexikanische Beerdigungsmusik.
Later, in de dorpskroeg,
tussen met veel lawaai domino spelende bejaarden,
vreemd volk aan de tap, vrouwen ook nog,
gaat Lowieke, Wittekop, in het rond.
Ik zeg
Kus hem niet mevrouw,
Het is een Moor,
een ongedoopte.
Buiten staan de glazen klaar,
daarom kon er geen taxi komen,
en trouwens
de muziek komt er al aan.
Minder langzaam,
minder treurig,
minder vals.
Zij zegt
Wir gehen.
Ik betaal nog geen tien gulden voor
de meegenomen wijn,
vijf grote glazen wijn,
een portie bloedpudding voor Lowieke,
een portie zout lupinezaad voor haar,
een portie pikante pens voor mijzelf en
we aten minstens een half brood.
De bakker was open,
de winkel dicht.
De meegenomen zoute pepers,
ik mag ze niet betalen,
de kroegbaas zegt
Volgende keer,
ik zeg
Voor bij de bonen vanavond,
brengen de eigenaresse van
Levensmiddelen En Koloniale Waren Het Paradijs,
drie vierkante meter dozen en kratten,
in verlegenheid.
Ze zegt
Ik had u moeten vertellen
Dat het feest zou zijn.
Zal ik de winkel even voor u openmaken?
Nee dank u wel mevrouw;
het rolluik alleen al kost tien minuten.
Terug bij de bron
tussen overvolle sinaasappelbomen
zeg ik
Mijn oma zei altijd
China´s appelen
Hier was dat allemaal, naar hier toe klimmend. La Nucia.