een recept wat ik niet eerder ergens publiceerde omdat het nog onbewerkt was.
Telor asin, eieren "zuur" (zout), Zuidoost Azië
Breng water aan de kook en los zout op in het water, 250 gram per liter. gebruik een liter per drie eendeneieren of vier kippeneieren.
Laat het water afkoelen.
Leg de eieren in een afsluitbare pot en giet het zoute water over de eieren.
Sluit de pot en laat drie weken staan.
Kook dan de eieren met schoon water in 15 minuten hard.
Pel daarna de eieren en snijd deze in de lengte doormidden.
Serveer.
Telor asin 2
Kook de eieren hard en laat ze afkoelen.
Breng water met zout aan de kook (zie het vorige recept) en laat het afkoelen.
Leg de eieren in een afsluitbare pot.
Giet het afgekoelde water over de eieren en zet ze 20 dagen op een koele en donkere plaats.
Daarna eten als bijgerecht bij de rijsttafel of gewoon met rijst of bij de borrel.
Die zwarte eieren, Century old eggs, dat is wat anders. Die hebben drie maanden in de paardepis gelegen. Rauw. Paardestal, aflopende vloer, roostertjes, daaronder die eieren en zo wordt die paardepis ververst steeds.
Erg lekker met wat dark soy maar ondertussen met die vogelgriep is de import verboden.
Gisteren die fruits de mer met bos-ui erdoor, roerbakken, in goed warme tomatensaus met gembersiroop (een Surinaamse tomatensaus) en dunne Chinese mie erbij. Erg lekker. Ik gebruikte trouwens tomatenpuree en roerde dat met medium sherry los na even aanbakken.
Tirade weer eens.
Nu kwam ik een -bekend- stuk van Karel van het Reve tegen, Ziet de boer geen landelijk schoon?, over de opinion chic dat als je bijvoorbeeld denkt "In dat kasteel woont een rijke stinker", dat je dan de schoonheid van dat kasteel niet kunt bewonderen. Wat natuurlijk onzin is. En aangezien dit ook in het marxisme bestaat (als je een schilderij van een zwoegend paard ziet, dan zie je een zwoegend paard, niet een mooi geschilderd paard) gaat het verhaal ook nog over iets anders, namelijk dat een stroming, die een andere vervangt, wel altijd nevenverschijnselen van die oudere stroming meeneemt. Het hele verhaal is een voorbode van Uren met Henk Broekhuis ("Lezen bij slecht licht bederft je ogen" en andere opinions chics, ook wel -Flaubert- idées reçus).
Trouwens in hetzelfde Tirade nummer stond dat Tanchelijn stuk van Gerard. Daar heb ik nooit iemand over gehoord terwijl dat toch een zeldzaamheid is. Zelfs Buwalda, Roken de Reve's pijp? (De Gids CLXI, 2, oftewel februari 1998) heeft het er niet over.
En Jan Hanlo over zijn wespen, uit brieven aan Geert van Oorschot en waarmee hij trouwens een entomologisch tijdschrift haalde, was erg leuk.
Hanlo hier (alle links hier in een nieuw venster).
Ik noem je: bloemen
ik noem je: merel in de vroegte
ik noem je: mooi
ik noem je: narcissen in de nacht
waaroverheen de wind strijkt
naar mij toe
ik noem je: bloemen in de nacht
Recept
Gefrituurde koekjes, Suspiros de monjas, nonnezuchten, Spanje
Ongetwijfeld verwant met Vlaamse nonnevotten en Franse Pets de nonnes, nonnescheten.
200 gram reuzel smelten op laag vuur en er 400 gram suiker in oplossen.
De rasp van een citroen erdoor roeren, een halve liter water erbij en langzaam aan de kook laten komen.
Dan heftig kloppend (niet met een garde; met een flinke houten lepel of zo) een kilo bloem erdoor slaan. Soort kookdeeg dus.
Als het van de pan loslaat van het vuur nemen, de massa op een tafel storten en kneden (met een dubbelgeslagen theedoek, want anders brandt je je vingers).
Vijf eieren een voor een erdoor kneden, een platte lap ervan rollen en daar vormpjes uitsnijden.
Frituren op 180 graden, laten uitlekken en bestrooien met poedersuiker.
Deeg lijkt op dat voor churros, frietvormige "oliebollen", maar daarin zit minder suiker en bijna evenveel zout. Dat maakt ook dat ze uren lang goed blijven na het bakken.
Die nonnevotten, dat leg je in een knoop, hahahahahaha....
Die gele, nou ja, nu oranje pruimen van laatst hebben ze bij AH in de aanbieding. Iets minder zoet maar wel erg knapperig zeg maar. Mooi rins.
Keek eindelijk eens serieus naar die niet goed te verstane tekst van dat Schubert lied O wie schön ist deine Welt. Ik verstond steeds Blut ipv Glut.
O wie schön ist deine Welt,
Vater, wenn sie golden strahlet!
Wenn dein Glanz herniederfällt
Und den Staub mit Schimmer malet,
Wenn das Rot, das in der Wolke blinkt,
In mein stilles Fenster sinkt!
Könnt ich klagen, könnt ich zagen?
Irre sein an dir und mir?
Nein, ich will im Busen tragen
Deinen Himmel schon allhier.
Und dies Herz, eh' es zusammenbricht,
Trinkt noch Glut und schlürft noch Licht,
bis.
Karl Gottlieb Lappe
Muziek, geen beeld jammergenoeg, hier.
Schubertkugeln hep je niet, wel Mozart:
Recept hier.