Palm-olie. Rode palm-olie, maar dat is altijd rood. Daar bak je mee in Zuidoost Azië. Het wordt geperst uit de rode palmvrucht, en uit de pit pers je weer een ander soort olie waarmee je zeep maakt. Met ook olijfolie bv. > Palmolive.
Die olie overigens wordt pas boven de 20+° vloeibaar, dus je kan beter die fles opensnijden en het in een weckpot doen. En dat gebruik je geen scheut maar een lepel.
Verder gekocht Reine Claudes, gemberwortel, taotjo (net als hoisin verslavend).
Madras curry. Lekker, vol, niet al te heet (kan je het dus heet maken als dat uitkomt). In volgorde van belangrijkheid daarin: koriander, curcuma, chili, mosterdzaad, komijn, peper, fenegriek, knof, zout, venkelzaad. Geen wonder dat ik die kerrie zo lekker vind; dat zijn allemaal dingen die ik lekker vind...
Onder: amchur. Gemalen gedroogde mango. Geef je zacht zure smaak mee, aan curry's en zo. Net als papaya breekt het eiwitten af, wel minder sterk, dus je kan er vlees of vis mee inwrijven om het mals te maken.
Nieuwe handige link. The Epicentre hier (alle links hier in een nieuw venster). Epi: épices, kruiden.
Vanavond dus linzen-curry met die panir, maar ik ga niet half zelf kerrie-kruiden doen met wat kerrie-poeder ernaast, maar alleen die madras kerrie, om die nieuwe madras goed te kunnen proeven. En pas later weer eens met amchur en/of palm-olie.
Over palmpitten gesproken, wat las ik vanmorgen.
"De mannen werden geacht wekelijks zesendertig trossen palmnoten te verzamelen, dan kregen ze boven op hun karige loon van 20 centiem per kilo een bonus van 2,10 frank, en drie kilo rijst. Elke dag moesten ze vijf tot acht rijpe trossen zien te vinden. Daartoe moesten ze langs takkenloze stammen van de palmboom omhoog klimmen, vaak meer dan dertig meter hoog, om bovenaan met de machete een tros los te hakken. De exploitanten van Unilever gingen ervan uit dat elke zwarte die acrobatie moeiteloos kon uithalen, terwijl het een heel specifieke vaardigheid veronderstelde die lang niet iedereen bezat. Er vielen doden. Bovendien, wie eenmaal zijn trossen op de grond had liggen, was nog lang niet klaar. Ze moesten nog naar het inzamelpunt gebracht worden. In de praktijk kwam het erop neer dat de Pende-vrouwen afstanden tot dertig kilometer te voet moesten afleggen langs een bospad, beladen met een tros palmnoten van twintig tot dertig kilo op hun hoofd."
"Toen de economische crisis uitbrak, deelde Unilever eveneens in de klappen. In 1929 was een kilo palmolie 5,9 frank waard, in 1934 nog 1,3 frank. De onderneming zag zich verplicht om een deel van de verliezen te verhalen op haar arbeiders. Voor een kilo palmnoten betaalde ze halverwege de jaren dertig nog maar drie centiem in plaats van twintig."
Recept
Filosoof, op het gevaar af dat ik dat al neerpende toen ik het laatst had over die vis-"filosoof" van die vriend van Reve
Maak hachee met heel veel ui, en maak aardappelpuree. Maak het stoofvlees met teveel vloeistof.
Leg in een ingevette ovenschotel een laag puree, een laag hachee (enigszins uitgelekt) en een laag puree, of drie lagen puree met twee lagen hachee ertussen.
Bestrijk de bovenzijde met gesmolten boter en strooi er paneermeel over.
Laat bruinen in de oven op 170 graden (als de ingrediënten koud zijn) of op 200 graden (als ze warm zijn).
Serveer met het kookvocht als jus.
Wordt ook gemaakt met appels erdoor.
Peter Vos, Hollands Maandblad 1970
Was in de bieb voor woordenboeken en etymologische woordenboeken over potas / potassium, voor welker etymologische verklaring ("Pot-asch") ik weinig respect heb. Kom ik later op terug. Maar goed. D'r zat een tiepe aan de info balie die een ander tiepe moest helpen met iets van Tsjaikovski. "Tschai? Chai? Tchai?" dus ik zeg Zoek op 1812. Verbazing alom. Maar ze vonden het wel, het bekendste werk van hem, de Ouverture 1812. Niet om aan te horen trouwens, vanwege de pedantie, de brallerigheid, de exaltase, het gekwaak. Niet voor niks maakte Peter Schickele er een persiflage op, The 1712 Overture. Search the blog. Een "nieuw ontdekt" stukje Schickele, "P. D. Q. Bach", hier trouwens.
Bundelzwammetjes. At ik laatst met een stuk gebakken koolvis. Lekker. Stevig.
Zag gisteren Fahrenheit 9/11.
11 september... Nog vier dagen voor Wilders in NY, en dan gaan we zien wat dat verlangen van VVD en CDA werkelijk betekent.
Het zal trouwens wel zijn zoals altijd met Wilders: hoge ogen gooien en je wordt uiteindelijk afgescheept met minder dan een drol.
Maar goed. Interessante film, uhh, documentaire, maar gebaseerd op Bin Laden = familie Bin Laden, en dat is niet zo.
Hal(l)oumi vs. panir.
Haloumi laat zich (gril-pan!) veel beter bewerken, en is zouter maar ook smaakvoller. De panir die ik kocht bij de groene winkel op het Gedempte Zuiderdiep is wel erg fijn zacht zuur van smaak, maar zo fijn van smaak dat dat zowat wegvalt in een curry. Perfect dus in een salade tiepe met pijnboompitten en cresson, uh, waterkers. En dan oppassen met olie en azijn. Want als er dat over gaat dan kan je beter haloumi nemen.
Was bang dat die panir blokjes, opgewarmd in de linzen-curry, kapot zouden koken. Nee hoor.
Taotjo. Tauco, moderne spelling, dank aan Bung Karno.
Cap (Tsjap oude spelling, stempel, merk) Gajah (gadjah, olifant) Dua (twee).
Bung Karno! Asia Afrika!