kladjes. Restje aardappel-kroketten, restje maïs, pakje saté uit de vriezer. Shame on me. Morgen trouwens ook nog een beetje kladjes, restje champignons. Met tortilla en geraspte kaas of zo.
Morgen ook naar Groningen; moet voor m'n Franse pensioen een verklaring van de bank hebben, kom bij het station langs het gemeentehuis, haal daar een verklaring van in-leven-zijn. Planning was Groningen vrijdag, maar ja, Koninginnedag... En morgen is het ook markt, net als vrijdags.
Mailde vandaag deze foto van een zeer vreemd fossiel, of liever een kolonie fossielen, naar Naturalis.
In de -altijd intrigerende- "kruiswoordtest" van Trouw van vanmorgen de opgave wie de schrijver is van het -erg leuke-
Sint heeft vruchtloos zitten denken
of hij nu iets nieuws kon schenken.
Met excuses aan je lever:
't wordt weer, als vanouds, jenever.
Geen idee. Deed wel denken aan Sint zat te denken / wat zou hij ... eens schenken, een van die "sleutels", net als De Sint schenkt in december / een lekker potje gember.
Een andere aardige opgave was
There was a young man in Bahama
who walked in the street in pyama.
There came, in a whirl,
a beautiful girl,
but the happy young man said: No... (Zuid Amerikaans lastdier).
Lama, la ma. Klopt met Saulus, "oorspronkelijke naam van de apostel etc.", je leest Trouw of je leest niet Trouw, en met helm, "hoofddeksel waarmee bromfietsers geboren worden".
Het zou me niks verbazen als die lama van Karel van het Reve is.
En nou we het toch over poëzie hebben, nou ja, light verse hier dan, ik zou vanavond, maar nee, later. Een recept eerst. Eindelijk...
Appelstroop
Probeer eerst "in het klein" uit!
Doe schijfjes licht zure appel in een braadpan en voeg een kwart kopje suiker per appel toe, of gebruik zoete appels zonder suiker.
Doe er eventueel wat stevigere appeltjes bij tegen het aanbranden, ik bedoel: die ontbinden langzamer.
Werk er iets zout, en eventueel iets gemalen kruidnagel en wat gemalen kaneel door.
Giet er een scheut water bij.
Doe een goed sluitend zwaar deksel op de pan, breng aan de kook en laat een uur op een plaatje op redelijk hoog vuur doorkoken; niet doorsudderen dus maar doorkoken.
Haal het deksel van de pan en laat op laag vuur 12 uur sudderen, af en toe omroerend.
Pers door een neteldoek en kook roerend in.
Het eindresultaat moet er uit zien als, je raad het al, appelstroop.
Bewaar in goed schoongemaakte potjes, die je voor vier-vijfde vult.
Boiled cider (Engeland): idem, maar met meer water (geen cider dus) zodat het vloeibaarder wordt.
Maestrichter stroop: als appelstroop, maar van appels, peren (vijf delen appel op drie peren) en blauwe druiven naar smaak.
Sirop de Liège: idem, van appels, peren en niet te droge, fijngehakte dadels.
OK, die aangekondigde poëzie dan nu.
Mijn favoriete dichter, althans 1e helft 20e eeuw, is Pessoa. (Tweede helft, min of meer dan, is Achterberg, hoewel ik het een abject persoon vind. Maar ja, ik heb wél op dat kamertje gewoond, als student, waar hij, op het overloopje ervoor dan, die hospita heeft doodgeschoten...)
Pessoa [psOOah; weer die van Indië tot Ierland voorkomende onuitgesproken E]. Search the blog, ik schreef er meer over, incluis vertalingen.
En nou liet ik bij de bieb komen Gedichten, tweetalig, vertaling August Willemsen. Over wie ik al eerder schreef dat van wat ik Pessoa's beste gedichten vind, er weinig in dat boek staat.
Tot nu toe vond ik er een, ik bedoel: een gedicht wat ik ook wenste te vertalen. Daar gaan we.
Autopsicografia
O poeta é um fingidor.
Finge tão completamente
Que chega a fingir que é dor
A dor que deveras sente.
E os que léem o que escreve,
Na dor lida sentem bem,
Não as duas que ele teve,
Mas só a que eles não têm.
E assim nas calhas de roda
Gira, a entretener a razão,
Esse comboio de corda
Que se chama o coraçao.
Eerst even de uitspraak.
Kon van het bovenstaande gedicht geen voordracht vinden. Maar vergelijk deze tekst hier (alle links hier in een nieuw venster) (kopieer, plak, print) met de uitspraak daarvan hier. Ook als je niet in het Portugees bent geïnteresseerd is A] het verschil tussen schrift en uitspraak interessant, en B] de uitspraak, ik bedoel de taal, erg mooi.
Nou de vertaling.
Willemsen, strofe 1.
De dichter wendt slechts voor,
Hij veinst zo door en door
dat hij zelfs voorwendt pijn te zijn
Zijn werkelijk gevoelde pijn.
wendt voor, veinst. Maar dat staat er niet. Er staat fingidor, finge, fingir. Fi fi fi.
Mijn vertaling, al jaren geleden hier gepubliceerd.
De dichter is een veinzer.
Hij veinst zo goed dat het hem lukt
Te veinzen dat het pijn is,
De pijn die hij werkelijk voelt.
Trouwens Willemsen's dat hij zelfs voorwendt pijn te zijn contamineert enigszins met dat hij zelfs voorwendt de pijn te zijn
Strofe 2. Daar kan ik kort over zijn. Jaren geleden al schreef ik hier dat ik daar aan bezig ben, en dat is nog steeds zo. Dwz. ik heb er jaren niks aan gedaan natuurlijk, maar dat gaat veranderen! Daar kom ik op terug! (riep hij met de voor besluitelozen zo kenmerkende geestdrift.)
Strofe 3. Daarover kan ik ook kort zijn. Mijn vertaling luidt
En zo, op de spoorrails, draait rond,
Om onze rede te onderhouden,
Dat opdraai-treintje
Dat we noemen het hart.
Willemsen. Calhas de roda is niet rails maar "meer"; Spoorrails.
En ja, in mijn derde regel ontbreekt nog wat vulling, ja. Mijn vertaling is -bijna alleen nog maar- letterlijk. Maar ik hang mezelf liever op dan dat ik dit manco zo oplos: Die opwindtrein, in dichtermond...
Wow...
Recept. Hèhè...
Zouden eigenlijk Portugese moeten zijn. Maar die staan al op het blog. Kip aan het spit, frango no espeto; gemarineerd varkensvlees met nonnetjes (kan ook met kokkels), zoek op carne de porco; pikante saus, molho piripiri of misschien piri piri; zoutevis uit de oven, zoek op bacalhao.
Maar ja.
Appeltaart met pijnboompitten, Italië
Maak als gewone appeltaart maar maak het deeg anders.
Klop 200 gram suiker fluwelig met vier eieren.
Werk er citroenrasp door.
Werk 120 gram boter door 300 gram bloem en werk de twee mengsels door elkaar.
Gebruik geen rozijnen maar decoreer de taart voor het bakken met flink geroosterde pijnboompitten.
Varkensvlees met nonnetjes (Spaans almejas, Portugees amêijoas). Kan ook met kokkels, maar zuidelijke landen prefereren in warme gerechten nonnetjes (die in het IJsselmeer blijkbaar in ene uitgestorven zijn), en als rauw kokkels. Denk aan Spaghetti alle vongole = nonnetjes!
Nou ja. Wat nog meer vandaag. Ik praatte al veel te veel weer eens.
O ja, eten gisteren.
Olijfolie, ui, knof, gemberwortel, platgedrukte stelen van kastanje-champignons.
Laurier, platgedrukte piment.
Worcestershire, stukje paddo-bouillonblokje (AH). Flink grof gebroken zwarte peper (gebruik enkel Lampung!).
Port, inkoken, schijfjes hoeden champignons.
Ondertussen ligt de eendeborst al op de grilpan.
Twee technieken voor die eendeborst: langzaam bakken, zonder het vet kruislings in te snijden, of snel bakken en vet wel snijden. Altijd het vet regelmatig afgieten en bewaren!!
Aardappelkroketjes frituren.
(Je kan aan het rommelige zien dat ik enigszins angehaucht und mitgenommen was...)
Morgen, want het is al laat, ik bedoel, ik moet nog koken / eten en de tweede helft van La grande bouffe zien, morgen umami, gefrituurde artisjokken, de vegetarische slager, de fundamentalisme-test, en kiezen voor de 100 mooiste op Radio 4.
Een ding nog. Op Janneke's blog (NRC-Next) gaat het deze week over Oranje, "mutsig of niet". (Uhh, ik vroeg me af of de dames aldaar wel of niet weten waar "muts" vandaan komt. Lijkt me niet. En ik wil het ook niet uitleggen want ik vind het een smerige uitdrukking.)
Maar goed, oranje dus. Hier.
Ik lul daar toch al veel teveel, dus ik wilde er, na mijn verhaal van vandaag, niet ook nog eens komen met dat andere wortel-ijs verhaal. Dat doe ik dus maar hier. Worteltjes-ijs is prima met heel jonge dunne worteltjes, die zo zoet ruiken als ze net gekookt zijn. Maakte dat voor de Eetclub. Iemand, zijn naam wordt met de mantel der liefde bedekt, maakte het ook, in de winter, dacht wortel = wortel, winterwortel dus. Ik stond er naast toen een ander het proefde. "Verrek! Stamppot-ijs!"
Tip trouwens. Zaai wortel in volle grond, heel erg dicht op elkaar. En trek er dan elke dag een paar uiterst dunne worteltjes tussenuit...
Pessoa
Schrijver van voor veel lezers te simpele zinnen.
De dood is een bocht in de weg. Doodgaan is alleen maar: niet gezien zijn.
Of
Kerstmis. Het sneeuwt in het dorp.