En als het dan nog niet goed is dan eclipseer ik je naar de buitenste duisternis. Daar waar geween is. En vooral niet te vergeten: gekners van tanden.
C1 ("één")
Neenee, misverstand inderdaad. Er staan 3 fotoos van kool op die dag op de blog. De onderste is die Galisische, daar kan ik niet over oordelen; ken ik niet. Maar ziet er prachtig uit.
Onder de bovenste foto staat "palmkool" en onder de middelste "cavolo nero". Volgens mijn niet zo bescheiden mening is de bovenste boerenkool.
Je hebt ongetwijfeld gelijk.
Onder de middelste had zowel Cavolo nero als varenkool als palmkool kunnen staan, want dat is allemaal hetzelfde.
Beste mensen; dit is Cavolo nero, ook wel varenkool of palmkool genaamd...
Kun je trouwens niet eens een foto van die couve op je blog zetten? Of is die foto van vandaag couve? Ziet er heel erg als boerenkool uit, maar ik zie wel kleine verschillen.
gr
C1 (één!)
Die stond erop, maar misschien was ik niet helemaal duidelijk. Couve is hetzelfde als die Galicische cq. Portugese kool. Casu quo. Seekuu.
Recept
Vinaigrette iha
Meng goed met een garde 1/4 kopje rode wijnazijn, twee eetlepels olijfolie van de beste soort, zeezout en zwarte versgemalen peper.
Variaties. Voeg mosterd toe; voeg wat suiker toe; gebruik notenolie; gebruik citroensap in plaats van azijn of gebruik appelazijn of sherryazijn.
Nog meer post.
Dag Maarten,
Over trekharmonica's gesproken: Kate McGarricle is overleden. Zij en haar zuster Anna speelden Canadese folk,
en dit liedje ("Complainte pour Ste. Catherine") ontroerde destijds zeer. Slechte opname (duurt ff voordat essentieel deel begint)...
Wat voor trekzak is dit? (alle links hier in een nieuw venster)
Ik kan het niet goed zien (klavier aan de achterkant?) en ze spelen geen mineur dus "wisselen" zie je niet. Maar ik zal ongetwijfeld uiterst streng terechtgewezen worden door C1 ("één") morgen...
Groet,
H
Uhh, toch een knoppen hier??
En nog wat: als je hier op een YouTube link klikt en die gaat niet van start, klik dan op refresh.
Recept. Want daarvoor zijn we hier. Toch?
Visbouillon, super
Tong- en/of tarbot-graten en -vellen met flink grof gehakt selderijblad licht aanbraden in olijfolie op laag vuur, regelmatig omscheppend.
Grof gehakte ui en peterselie erbij, idem wat champignon, een halve goed rijpe tomaat, gedroogde mandarijnschil, een stuk citroen, eventueel knoflook, en kruiden met dillezaad, venkelzaad, tijm, laurier, kruidnagel, foelie, wat witte peperkorrels of een
cayenne-pepertje en piment.
Weer even laten aanbraden op laag vuur, regelmatig omscheppend.
Flink koud water erbij en een flinke scheut droge witte wijn.
Schaaldieren en schelpdieren erbij, en grof gehakte stevige vis (geen fijne witte vis of platvis; rode tonijn en poon en zo).
Langzaam aan de kook laten komen en er dan grof gehakte witte vis bij doen (schelvis, wijting...), een stuk kombu (Reformwinkel of zo) en eventueel wat geraspte gedroogde tonijn (japanse winkel).
Weer aan de kook laten komen en op zacht vuur een half uur tot drie kwartier laten trekken. Afgieten en inkoken tot de vissmaak voldoende sterk is.
Op smaak brengen met rouille, cognac, peper, zout en tomatenpuree.
De bouillon aan de kook brengen en er stukjes vis en zeevruchten in gaar koken.
Vissoep moet de vierkantswortel uit de vis getrokken hebben; Josep Pla (zie eind bericht).
Piet Ouborg hier. Althans, op die pagina.
Vanavond, kroeg, hadden we het hierover. Ouwe lullen...
Pla
Hoe ik erop kwam, dat weet ik niet meer.
Bij mijn laatste verhuizing waren er uit alle hoeken en gaten artikelen te voorschijn gekomen, gescheurd uit kranten en tijdschriften. Dat werd een stapeltje naast mijn bed in mijn nieuwe huis. Soms lees ik er iets van, zoals gisteren. Een interview met Josep Pla, een reeds lang overleden Catalaanse schrijver, auteur van o.a. El cuaderno gris, Het grijze schrift. Of het in het Nederlands is vertaald weet ik niet. Een prachtig boek.
Bij het interview een foto (niet die hierboven). Pla, in de 70, in zijn -zeg maar- woonkeuken. In het huis waar zijn moeder woonde. "La casa de la Mama". Een stoffig en wankel interieur met een grote haard van het type waarin wordt gekookt. De interviewster krijgt zure wijn, Pla drinkt Dimple. Hij rookt soldatenshag waarvan ik me herinner dat die een jaar of 15 geleden f 1,60 de 120 gram kostte. Maar ja, het was een soort kruimeltabak en binnen de kortste keren zaten er brandgaten in je kleren, in de bekleding van de stoelen en in het vloerkleed. Plá draagt dan ook oude troep, de stoel is een soort schemel en een vloerkleed ontbreekt.
Een paar citaten.
"Toen, met Franco, toen mocht je geen Catalaans meer schrijven. Nou, dan schrijf ik toch Spaans dacht ik. Als je kan schrijven kan je dat ook in het Spaans."
"Nee mevrouw; met cultuur gaat de wereld niet vooruit. Het enige wat je moet doen is onbeweeglijk blijven. De wereld gaat alleen vooruit met dingen zoals het watercloset, de douche, de telefoon. De uitvinder van het watercloset is Jefferson, een ex-president van de Verenigde Staten” [wat niet klopt].
“Nee nee, ik geloof niet dat cultuur iets kan oplossen. De meeste kinderen, hoe ze ook leren, zullen nooit iets weten."
"De vooruitgang van de wetenschap? Dat is iets voor vier katten. Er zijn nu niet méér mensen dan vroeger, die kunnen nadenken."
"Wat ik geloof? Ik geloof helemaal niets, behalve dat de mens een grotesk, stilstaand, exhibitionistisch dier is."
"Je hebt boeren, handelaars en burgers. Iets anders heb je niet. Er bestaat geen enkele fabrikantenfamilie die langer dan drie generaties fabrikant is. Alleen boerenfamilies blijven bestaan."
"De mensen die zich erg belangrijk vinden zijn de meest onwetende. Als ze konden denken zouden ze niet zijn wat ze zijn. Dan zouden ze ´s winters naast het vuur zitten en ´s zomers onder een boom."
"Het is erg makkelijk onbegrijpelijke taal te schrijven." [Karel van het Reve!]
Een en ander overdenkend schoot me te binnen hoe makkelijk in Spanje, in dat land van Wichtigmachers, mensen die werkelijk iets betekenen te benaderen zijn. Baroja, Barandiarain, Oteiza... Drie Basken, dat wel, maar of dat er wat mee te maken heeft weet ik niet. Hoogstens dat je in Baskenland en ook in Catalonië eerder tegen een denkend mens aanloopt dan elders in Spanje. Dat weer overdenkend schoot me een uitspraak van Sammy Eilenberg te binnen, toen we ooit vergeefs hadden geprobeerd de conservator van een of ander museum te spreken. Sammy zei zo ongeveer "Als ze iets weten dan staat de deur altijd open. Maar diegenen die niks weten hebben het altijd heel erg druk."