Postte dit zojuist op NRCNext blog.
Ja, de geur van rijst, inderdaad. En inderdaad, kwaliteit maakt niks uit. Ik heb dat ook. Maar ondanks dat ik eens in de vijf dagen rijst eet heb ik dat toch niet zo dikwijls, want veelal gaat het hier zo: olie, ui, knof, ff wachten, rijst, ff roeren, vloeistof etc. (Aardappelblokjes idem by the way.)
Maar als ik aan rijst denk, denk ik aan die geur.
Maar ook dikwijls denk ik dan aan iets negatiefs: dat je in de super rijst kan krijgen “voor paella en risotto”. Dat is ongehoorde klets. Twee totaal verschillende rijstsoorten. Bij risottorijst komt de vloeistof scheutje voor scheutje, bij paella in ene erbij. Dat vereist verschil.
Tip: koop in Spanje goedkope maar prima Sos rijst. Komt uit de buurt van Denia, en de rijstvelden daar zijn zo schoon dat de ratten die ze er vangen heerlijk eten zijn.
Kreeg van iemand een pakje paling van de Aldi. (Was overigens vanmorgen daar; drie paprika's 70 cent of zo; ga er twee inmaken pekel/azijn.) Maar goed, ik at een deel van die paling met wat limoensap erover en versgemalen witte peper. Smaak was best lekker maar het is net of er in het middengebied een klein stukje volheid ontbreekt. Misschien is dat die injectie met water, waarvan ook Euroshopper beschuldigd is geworden, anderhalf jaar geleden of zo.
Recept
Kulolo, Taro Pudding, Hawaï
Meng vier koppen geraspte taro met drie-vierde kop rietsuiker, een kop honing en een kop kokos-melk.
Vet een cake-vorm goed in met boter.
"Plak" geurige bladeren op de bodem en wand, bijvoorbeeld pandan (toko) of banaanblad (op maat geknipt); het hoort met Ti bladeren, maar ja.
Stort de pudding in de vorm en bedek met bladeren.
Bak twee uur op 200 graden, het laatste halve uur zonder de bladeren die erop liggen.
Ik weet niet waar die kleur vandaan komt; meestal is het bruin.
Niet de tijd van het jaar, en al helemaal niet met dat ontiegelijke kloteweer dat we hier in het noorden al twee weken hebben, maar hier (alle links hier in een nieuw venster) een site over koken op de camping.
Dit was in januari, in de buurt van waar ik woonde. Over kloteweer gesproken.
Maakte kookplanning.
Zalm (had ik over van laatst), champignons, aardappelen, paddobouillon.
Ei (gekookt? omelet?), paprika, rijst, ?.
Lamsbief, maïs, groente , test met lamsbouilonblokje.
Tofu of zo.
Kaas, bonen, groente.
Zo krijg je per lam meer bouten.
Post van C1, onze trouwe medewerkster. Dank!
Ik stuurde een Groninger worst (met kruidnagel) en een turfgerookte Drentse. Edoch, zie verderop...
Eerst maar die worsten. Grote dank trouwens, ik blijf erbij dat de ruil niet eerlijk is.
Tegen die lamsbouillon blokjes. Nou, laat maar hoor. En o, trouwens, voor ik het vergeet: de dichter Jan Kal waar we het over hadden, die heeft een sonnet op Karel van het Reve geschreven. Weet jij daar iets van? Google levert niks op. Dit tussendoor.
En de winaarrrrr is.... de groningse, wat mij betreft. Die heeft een goddelijke nasmaak van kruidnagel. Echt letterlijk nasmaak; want je proeft het pas als je hebt doorgeslikt. Als je er meer dan 3 plakken van eet wordt het zelfs overheersend. Daarom bleek dat ik groningen en drenthe niet kon mengen cq door elkaar eten. De volgende dag (de worsten arriveerden afgelopen zaterdag) alleen drenthe geproefd. Ik moet zeggen: buitengewoon subtiel. Maar wat mij betreft niet uitgesproken genoeg. Het is dat jij het meldde, en dan nog proefde ik geen "op turf gerookt". Dacht even: goede reden om een glas Laphroig (als ik het goed spel; single malt op turf gestookt) in te schenken. Maar die schotse wiskey zou de worst geheel hebben doodgeslagen. Ik dronk er, lach niet, een goede rode port bij. Helemaal niet verkeerd.
Uhh. Sprak de slager. "Nee, u vroeg om Drentse, niet om Drentse turf gerookte". Dus dat komt nog dus dan wordt het nog oneerlijker...
Vandaag is groningen weer aan de beurt. Stevige wijn erbij, port is iets te soft bij deze worst. Up yours! Dat moet ik even uitleggen: een vriendin, "gaat" alweer ruim 25 jaar met een Brit. Toen ze elkaar net hadden ontmoet belandden ze in de pub en proostten elkaar toe. "Your health" zal hij wel gezegd hebben, en zij proostte vrolijk en totaal onschuldig "up yours!" - what a woman, moet hij toen gedacht hebben.
Dit is heel verse; normaal veel bruiner.
Mbt. dat "Opera stukje" laatst van mij.
Da Ponte bewerkte een stuk van Beaumarchais tot een libretto met de bedoeling dat het op muziek gezet zou worden. En dat vereist andere wetten dan bij een toneeltekst. De volgorde lijkt me logisch - alleen Schubert verzocht zijn vrienden ooit per brief "stuur me nieuwe gedichten; de muziek is al af".
Als de muziek er niet bij hoefde, had Da Ponte Beaumarchais niet hoeven bewerken. Daarna krijg je het eeuwig terugkerende probleem: gaat het om de muziek of om de tekst? Prima la musica e poi le parole (?). Maar daar gaat jouw stukje niet over. Na die lange tournure van je komt het er eenvoudig op neer dat je "al dat gedoe op het podium" maar niks vindt. Kan ik je geen ongelijk in geven. Maar intermenselijke relaties zijn het NIET. Het is gewoon gedoe. Relaties; dat is oneindig veel subtieler, dan kom je bij Tsjechov uit, of zo iemand.
Lorenzo Da Ponte
En ja, zoals in het stukje staat "Heel vanzelfsprekend voor de gewone mens, maar een autist als ik heeft dit allemaal met verbazing uit de handboeken moeten vernemen".
En wil je nooit meer Hemmingway tegen Hemingway zeggen? Bij het doorrollen van je blog stootte ik daar herhaaldelijk op.
Genoeg gezeurd. Welterusten.
C
Oei...
Met dit geweer heeft hij zich door de kop geschoten. Toen hij van de dokter terugkwam, gehoord hebbende dat hij kanker had. Wat hij onderweg naar huis aan Seymour Betsky vertelde. En diens vrouw Sarah Zweig (familie) weer aan mij.
Las dat Obama in Korea verklaarde erg veel van Pul (ook wel Bul) Gogi te houden, net als ik; zie hier (stukje naar beneden scrollen).
Maar hij verklaarde ook zijn liefde aan kimchi, "gefermenteerde kool met knoflook en peper". Geen idee.
Recept hier. Gaan we maken. Koreaanse zuurkool...