Daar heb je ze weer, Du Perron en Ter Braak.
Herlas Dorp aan de rivier, dat boek waarvan Bomans vertelde dat Ter Braak het mooi had gevonden (en dat ook echt mooi is). Erin zat een knipsel over de schrijver, Antoon Coolen, De grote Brabantse doorgver, Ron Rijghard, NRC 1/2/2002, over de biografie van Coolen, Antoon Coolen, 1897-1961 door Cees Slegers. "Ter Braak is ronduit lovend over de man. Du Perron is vileiner. Hij vind 'die Coolen heel leesbaar, maar zonder het minste belang'."
"Marsman noemt boeken van Coolen 'onleesbaar van armoedigheid, van anecdotische Klein-Malerei, van saai en stuntelig provincialisme'. Hij beschimpt Nijhof die schreef dat de wijze waarop Coolen een gelagkamer kan beschrijven 'weergaloos' is. Anton van Duinkerken, vooraanstaand katholiek criticus en een vriend van Coolen, neemt de handschoen op. Hij schrijft dat Marsman, en met hem de Nederlandse kritiek, intellectuele, stilistische en psychologische vaardigheden ten onrechte stelt boven het vermogen een verhaal te vertellen."
En zo is het.
Een ding mis ik altijd in dat boek. De dokter haalt zijn vrouw 's nachts uit haar kist en begraaft haar in de tuin. In de kist komt zand en zo gaat die de volgende dag naar de kerk. Later, als de dokter onenigheid krijgt met het gemeentebestuur vertrekt hij en laat zijn huis afbreken. Maar over die kist in de tuin lees je dan niets. Misschien is het te vanzelfsprekend dat hij haar heeft opgegraven.
Die dokter, dat is Tjerk van Taeke. De figuur is op twee personen gebaseerd. Op de vader van Hendrik Wiegersma, die huisarts was in een dorp aan de rivier (ergens aan de Maas, bij Oss), en op Hendrik Wiegersma, die huisarts was in Deurne, een erg goede en rare man, en die ik heb gekend. Nu is er in zijn, niet afgebroken, woonhuis een museum, De Wieger.
Recept
Stamppot met kibbeling
Maak puree; gebruik redelijk veel boter en vrij weinig melk.
Bak grofgesneden ui bruin in boter.
Werk wat mosterd door de puree en breng op smaak met peper en zout.
Maak er stamp van met warme kibbeling en de uien.
Serveer bestrooid met kappertjes, en met augurken en citroen erbij.
Bonenkruid (en dat was niet bonekruid want het is voor bij bonen)
Ik viel gisterenavond voor de tweede keer over dezelfde steen, al was die eerste steen twee jaar of meer geleden. Ik had het hier over Cela's Mazurca (en dus niet mazurka zoals ik schreef) para dos muertos, mazurka voor twee doden, en Van der Pol's vertaling daarvan. Herlezen! Spitte door 22 dikke delen van Cela's verzameld werk zonder het tegen te komen. Natuurlijk niet. Het verzameld werk is van 1960 en Mazurca van 1983. Herinnerde me vanmorgen die eerste steen...
Hoorde een advertentie op de radio. Reve's biografie van Nop Maas komt binnenkort uit.