Sprak met iemand die uit Kiev kwam. Raade die persoon aan de autobiografie van Golda Meir te lezen. Erg mooi.
Echt een ramp in Frankrijk, die muziek, als je belt. Hoor mijn bank: 0033 892 892 992. Overal en iedereen, zelfs de verpleegster waarmee ik een afspraak moest maken, muziek al terwijl de telefoon nog overgaat. E, wat voor muziek...
En over telefoons gesproken. Was een van m’n mobieltjes kwijt (heb er twee; een Franse om gebeld te kunnen worden, 20/jaar, en een Nederlandse om te bellen, 1/3 van de prijs van hier, zelfs als ik dan dus van m’n appartement naar Nederland bel en vandaar naar de bakkerij). Maar goed, was er dus een kwijt. Belde met de ene naar de andere: zacht gebel vanuit de zitting van een fauteuil.
Recept
Paprika-salade, warm
Snijd kleine groene turkse paprika's in reepjes (de donkergroene; dolmas biber).
Zet ze, met flink stukjes knoflook en een scheut olijfolie, op laag vuur op, in een pannetje met deksel.
Schep regelmatig om.
Als de paprika zacht is, wat zout erover strooien en chili poeder (of cayenne, komijn en oregano).
Regelmatig omroeren en het vocht laten wegkoken (zonder deksel dus).
De paprika op een bord uitspreiden, de bakolie erover gieten en laten afkoelen.
Wat dragon-azijn erover sprenkelen.
Eten met stokbrood en gemarineerde feta.
Vandaag gepost op de bieb. Stoel extra hoog, muis voor toetsenbord, toetsenbord met linker vinger.
Havelaar aan de bieb gegeven.
Gisteren een overgebleven bord saté, vanavond de rest van die pannekoek met kaas en paprika. Morgen zoutevis met aardappel, tomatensaus, zwarte olijven etc.
Vervanger fysio blijkt in Portugal gestudeerd te hebben. Hadden het over Portugees eten. Hij vond er die gele meloen zo lekker. Later thuis realiseerde ik me dat hij die langwerpige gele, groen van binnen bedoelde, die je in Nederland overal ziet liggen maar hier inderdaad nergens. Kan zaad laten komen maar dat zal wel te laat zijn.
Bordeaux
O, en wat hier nu (nu!) in de mode is: die spijkerbroeken met scheuren erin. Verkoopster, ik zeg “Je hebt een gat in je broek”, -“Nee dat hoort zo, hier zitten er nog meer”. Moeder van drie kinderen...
En nogal wat Fransozen met een Che tatoo. Is er ooit iets objectiefs gepubliceerd over dat Che fiasco in de Congo?
Het Verhaal
5 “Nieuw!”
Als kunstenaars geen gevoelens uitdrukken, wat doen ze dan wel?
Kopland: "Maar op papier hebben woorden alleen elkaar, en samen blijken ze betekenissen te kunnen produceren die je helemaal niet had gewild. [...] Vragen aan de dichter om opheldering heeft geen zin. In feite vraagt men hem dan een nieuw gedicht te maken.” Iets verder in de tekst een uittreding: "[...] ontstaat er een ik buiten jezelf [...] De waarheden liggen niet ergens klaar om gevonden te worden, men moet ze zelf maken. [...] Iedere regel waaraan hij ziet dat de betekenis hem bekend is, waarvan hij denkt: dat wist ik al, schrapt hij. [...] alleen het gedicht kan vertellen waar het over gaat." Dat alles denk of vind ik ook van mijn schilderwerk. Het moet altijd "nieuw!" zijn. Kunst moet “nieuw!” zijn. Nieuw voor de maker natuurlijk. Hooijmans: “Uiteindelijk is het mijn diepste wens als kunstenaar iets over mezelf aan de weet te komen.” Bomans: “Ik geloof dat iedere kunstenaar […] creëert vanuit een verzwegen plek.” Douwes Dekker: “Schrijven is een afdruk nemen van de ziel.”
Waarom heeft de gemeente Nijkerk geen cultuurnota? Waarom draaien de gereformeerde Leekster kinderen niet mee bij het plaatselijke cultuur-programma? Volgens Prediker bestaat er niets nieuws; volgens gereformeerden is het aanmatigend te denken dat een mens kan scheppen. Vergelijk dat met Kopland, over het lezen van een gedicht van Achterberg, "[...] een van mijn eerste poëtische ontdekkingen", en dat in relatie tot zijn calvinistische jeugd; "[...] in plaats van te moeten luisteren mocht ik meedoen"
We hadden het er al eerder over. “Alles was nieuw. Alles was totaal onbegrijpelijk. Ook ikzelf.” Kunst is “iets nieuws”, en “nieuw!” is emotie.
(Even een kleine uitleg. Een priemgetal is een getal dat slechts deelbaar is door 1 en door zichzelf. 2, 3, 5, 7, 11, 13, 17, 19, 23, 29, 31… Een priemtweeling is een elkaar direct opvolgend stel priemgetallen: 11,13; 17,19; 29,31… Van een ideaal getal is de som van de factoren gelijk aan het getal zelf; 6 is deelbaar door 1, 2 en 3, en 1 + 2 + 3 = 6. Het Bewijs van Anthes zegt dat 29-17 of 29-11, de "afstand" tussen twee priemtweelingen, deelbaar moet zijn door 6.)
Op een ochtend werd ik wakker. Half wakker dacht ik "Priemtweelingen... de afstand tussen priemtweelingen is deelbaar door zes... zes is een ideaal getal. Zou de afstand tussen priemdrielingen soms 28 zijn?" (28 is het volgende ideale getal.) Ik was dus inderdaad nog niet helemaal wakker, want er bestaat maar een priemdrieling: 3, 5, 7. Ineens was ik klaar wakker. Priemdrielingen kùnnen niet bestaan! Nee; stel M is een priemtweeling (M, M+2) en N een priemdrieling (N, N+2, N+4), dan zou volgens het Bewijs van Anthes N-M een produkt van zes moeten zijn, en tegelijk (N+2)-M ook, want N+2, N+4 is net zo goed een priemtweeling als N, N+2! N-(N+2) is echter twee en niet zes!
Nieuw! Serendipiteit! Emotie!!