PJ. Ouvrir le bal, ergens mee beginnen, ’n discussie opstarten (’n balletje opgooien?)
Hagel. Dinsdag weer (Cognac, Charente), woensdag idem (St. Emillion).
Die van woensdag kwam te snel om die jodium-kwikkanonnen in te kunnen zetten. Moet acht uur vtv. Hier in de omgeving, Margaux, heb je die volgens mij niet maar hier hagelt het veel linder dan in de St. Emillion lijkt me.
Die van maandag. Ch. La Tour des Graves, Côtes de Bourg : 80 tot 100% verwoest en met zeer slechte vooruitzichten voor 2010.
Dit soort schade valt per definitie niet onder nationale ramp, alleen eventueel schade aan de wijnstokken zelf. Geen (eventuele) oogst.
Appellation Margaux: 1/3 van de 1.500 Ha. aangetast, sommige tot 80%. Betreft vooral Arsac (hier dus, Du Tertre, Monbrison, d’Arsac bij welke laatste ik vanmorgen geen schade zag), Labarde (Giscours, Dauzac), Cantenac (Brane-Cantenac, Cantenac-Brown, Prieuré-Lichine, Palmer...) en Margaux (noem ze maar op.
Vergeet ook de impact op arbeid niet; wijnig oogst, weinig werk in de vendange (en minder werk voor de bakker) en idem in de taille. Minder kosten voor de ondernemer zou je zeggen maar die moet deze dagen rap de wonden gaan spuiten, wat trouwens met het regenweer van nu niet opschiet.
Recept
Pesto alla Calabrese, pikant dus en Italië dus
Snij en prak kaas door elkaar: Ricotta, (wat minder) Pecorino Romano en (weer wat minder) Grana Padano.
Meng het verder, in de vijzel of de blender, met flink rode pepers (zonder zaad en zaadlijst; niet de scherpste soort), knoflook en tomaten-puree.
Maak smeuïg met olijfolie.
Breng met wat zout verder op smaak.
Of in plaats van de pepers: paprika uit blik en wat scherpe
rode peper.
Of zongedroogde tomaat in plaats van de puree.
St. André, Bordeaux
Heb eindelijk een verzekerings-tussenpersoon die als hij zegt dat hij dinsdag op 11 uur komt daadwerkelijk op dinsdag om 11 uur er is. Portugese familie, voornaam Ilidio. Geen idee maar Portugezen hebben wel meer rare voornamen. Kende een Diamantinho, diamantje. Misschien moet je dat Ilidio zoeken in de hoek van die Spaanse voornamen gebaseerd op de Antieken. Zenon, Xeno.
Notre Dâme
Las dat Ch. Haut-Bailly wijnstokken van minstens 101 jaar oud heeft, eventueel tot 36 jaar ouder want in die 36 jaar zijn ze geplant. En waarschijnlijk flink wat van die 36 jaar want ze zijn van voor de Phylloxera, begonnen in de Gard in 1863.
Die wijnstokken zijn dus nooit door die ziekte aangetast. Geen kwestie van resistentie maar van locatie. Zo heb je op dat schiereiland tussen de Dordogne en de Garonne, Entre-Deux-Mers, oost van Margaux, op de punt ervan ook geen Phylloxera. En daar hebben ze Carmenère, een ras dat voor de Phylloxera een van de belangrijkste was.
In de 17e eeuw had je Nederlandse droogleggers die wijngaarden aanlegden (Ch. La Lagune bv.) en in de 18e en 19e eeuw veel Engelsen en Ieren die wijngaarden overnamen (Lurton, Bages, Lynch, Brown...). Maar er kwamen ook Engelsen en Ieren, en trouwens ook Italianen uit Amerika naar hier, en die brachten Amerikaanse wijnstokken mee. Op de wortels waarvan Phylloxera, waarvoor deze rassen ongevoelig zijn. Maar niet de Europese dus. 99% van alle wijngaarden verwoest uiteindelijk.
Oplossing: Europese rassen enten op een Amerikaanse onderstam.
Zie onder
In Portugal, ergens op dat “eiland” tussen Lissabon en de Alenteijo, heb je wijngaarden die in grote oude vulkaankraters liggen, beschermd, geen Phyllozera. Ben de naam van die wijn kwijt maar hij wordt oa. verkocht door het beste Portugese wijnhuis CRF (Carvalho, Ribeira, Ferreira). Proef ook die rode wijn van ze, die met die lakcapsule. En de witte Branco Reserva.
En net onder dat eiland, aan de kust, heb je Alcazar do Sal, Kasteel van het zout, zoutpannen daar, en daar maken ze die kaasjes hierboven, queijinhos. Schaap en je hebt ze hard of zacht. Eten bij het aperitief. De enige mij bekende lekkere Portugese kaas. En dat is net zoiets als met rauwe ham: die van Lamego, oost van Porto, is perfect, de rest is behelpen.
Dat “eiland” is een prachtig gebied en aan de zuidkust heb je Setubal [sjtOEbal], heerlijke moscatel daar, iets tussen Madeira en Malaga. Wordt minimaal 20 jaar oud verkocht.
Maakte polenta met fors ui, knof en olijfolie erin, zuid Italiaans, aldaar gegeten met zoutevis. Reactie oud vrouwtje uit Les Landes: “Dat is cruchade! Dat aten we vroeger zowat elke dag!”. Zocht het na en inderdaad; Exact hetzelfde maar waar kwam dat maïsmeel vandaan?
Wat dat vrouwtje vroeger ook veel at (die cruchade ’s middags, het volgende ’s avonds) dat is garbure; koolsoep met spek en aardappelen of bonen. Gemaakt van diezelfde kool, couve, als die Portugese groene soep, Koolsoort met enkel heel grote bladeren. Eten ze ook in noord Spanje, met gepekelde varkenskaak, lacon con grelos.
Garbure
Vruchtbare dag vandaag voor wat het blog betreft maar ook wat betreft de boze buurman; heeft eindelijk z’n dak laten repareren, stormschade, en nu lekt het nog erger. ’n Vrek en goedkoop is duurkoop. ’n Boer van het soort dat nog steeds denkt dat als je hard schreeuwt, dat dan die onderbetaalde arbeiders hard gaan werken.
Maar ja, de tijden veranderen. Niet al te snel trouwens; als je hier wat huurt en je krijgt een lek of termieten dan heb je geen poot om op te staan.
Coimbra
Het Verhaal
6 “en tegelijk”
Het door mij gevonden bewijs is een zogenaamd bewijs uit het ongerijmde; andere soorten bewijzen, mathematische en logische, waren al bekend.
Een bekend bewijs uit het ongerijmde; mijn versie van Karel van het Reve´s versie van Gallileo´s bewijs. Prins Maurits en Simon Stevin reizen naar Pisa omdat ze willen weten of een steen van een kilo en een steen van 10 kilo even hard vallen of niet. Ze gingen met een zeilwagen. Toen ze aankwamen, ik schakel nu weer over op mijn versie, waren ze zo moe dat ze in plaats van omhoog te klimmen op een terrasje gingen zitten. En daar bedachten ze een bewijs uit het ongerijmde. Als je die twee stenen aan elkaar bindt valt dat pakket harder dan de steen van 10 kilo, want het weegt 11 kilo, en tegelijk valt het minder hard want het 10-kilo deel wordt in zijn val geremd door het langzamer vallende een-kilo deel. Ergo: ze vallen even hard.
En tegelijk. Vergelijk met “en tegelijk (N+2)-M ook”. Vergelijk met “en tegelijk de indruk krijgt dat iets niet zo is." Dubbel.
Ik kan tot geen enkele andere conclusie komen dan dat alle emotie, en dus ook het effect van kunst, gebaseerd is op “dubbel”. Ook “negatieve emoties”: ik zie iemand aangereden worden en denk “Dat is gebeurd” en tegelijk “Dat had niet moeten gebeuren”.
Het klopt allemaal wel. Kunst is emotie, kunst is ook “?”. Gecombineerd levert dat mijn beschrijving op van kunst: De essentie van kunst is dat de emotie die het opwekt onbegrijpelijk is.
Maar waarom is die emotie onbegrijpelijk? We gaan verder. Hoe zit het eigenlijk met “gevoel”?