De Guacamole een beetje beu, en geen Mescal in huis met een schone rups op de bodem, maakte ik voor vanavond een ander Mexicaans papje dat ge met tortillachips kunt 'scheppen'. Mescal is heerlijk, maar zou verboden moeten worden. Het maakt u driest. De repetitio van vingertje zout, beet in citroen en een slok Mescal, deed mij een grijpen naar de rups die traditioneel onder in de fles zit. “Ai Marieke” (naar het liedje van Brel…) “Ge gaat dat toch niet doen !?” Maar Marieke deed het wel, en beet met haar tanden op de rups, die in haar mond als een bonbon met zachte vulling leegliep, en haar in ieder geval het gevoel gaf, dat ze deze keer niet voor de ‘venten’ had ondergedaan… Ik moet wel eens blèten als ik Brel hoor
Dus dat andere papje......
Ingrediënten:
- aan aantal zeer dun geschilde tomaten, die ge eerst zeer klein snijdt, dan zeer fijn hakt met uw koksmes, en daarna wat uit laat lekken (lekvocht gewoon op drinken en niet weggooien)
- extreem fijn gehakte tenen knoflook
- extreem fijn gesneden basilicum
- grove peper en zout
- klein beetje ketchup van een topmerk
- wat citroensap
- en…. een stevige scheut “Tabasco Mild”
- en.. ik weet niet of dat zo hoort, maar ik doe er, nadat ge het een beetje geforceerd laat uitlekken, wat paneermeel of fijngewreven beschuit bij omdat het anders te dun is.
Laat het zeker een nacht in uw frigo koel staan. En geef het bij de aperitief bij een maaltijd die scherp en niet te verfijnd is. En als ge nog jong zijt, trek een Mexicaans dienstbodepakje aan om het te serveren…
Dus alles in het zwart, met een rode roos in uw haar....
Dan wordt het echt sfeervol !
Marieke, die begrijpt dat Maarten hele dagen in de bibliotheek zit, en niet in de ‘caves'...