kort, want het is al laat; ben vandaag met die schapen bezig geweest in de buurt van Katlijk.
Enfin, Groningen dus, platteland, kroeghap.
Ei met gehakt eromheen, gefrituurd.
Die constructie is heel bekend, maar dan gebakken, niet gefrituurd. Frans. Oeuf Perdu, verloren ei.
Geen plaatjes te vinden behalve dit enigszins sarcastische:
Op lost egg vind je ook niks en op verloren ei vind je
Het verloren ei
Mientje ging vlak voor pasen,
eiren zoeken, met twee hazen.
Achter in het land, lag een reuze ei,
weet je, wat de ene haas toen zei?
Alle paashazen bijelkaar!!!
wat is dat nou, kijk dat daar...
Samen gingen ze op zoek, of iemand het wist,
die is van mevrouw mol, zei kleine muis beslist.
Mevrouw mol keek verbaasd,
ze zei, ik zag daar Piet pier daar laatst.
Maar die schudde zijn kopje heen en weer,
ik leg niet zulke eiren neer.
De twee hazen keken Mientje aan,
waar moeten we nu heen gaan?
Mientje dacht aan alle dieren,
ze zei, misschien wel van de arends en de gieren!
Die is niet van ons, ze keken naar Mientje en de hazen,
maar misschien van iemand, die bij de paarden grazen!
Het paardje zei, je weet toch dat ik geen eieren leg?
Mientje staarde in het niets, je hoort toch wat ik zeg?
Dat ei......... dat ei.... is van struisvogel Liedewij!
kom hazen kom, is wat Mientje zei.
In een hoekje zat Liedewij,
ze snifte...... Ik mis een ei.
Wij weten waar het ligt,
zei mientje, met haar vinger naar het land gericht.
Vlug gingen ze met z'n allen naar het land,
en kijk, er zitten al barstjes aan de bovenkant.
Niet lang daarna, kwam het kuiken eraan,
Ik noem haar Mientje! zei Liedewij spontaan.
Dus dat schiet ook niet op...
Now for something completely different!
Dit zagen we het eerst. Mobieltje; "Zijn dat die van jou?" -"Ja, natuurlijk".
Een jonge, nog wat zenuwachtige Border Collie.
Zijn in Engeland getraind, Engelse commando's dus; down, stay etc. Ik werkte altijd met armgebaren. We zullen zien, zei de blinde...
T. en S.
Dat huisje op de achtergrond, dat moet mooi zijn, daar te wonen..
250 stuks. Worden er 350.
Groot verschil tussen Spanje en Nederland. Wat herderen betreft althans.
In Spanje is het hoeden rennen rennen, vloeken, tieren, kluiten gooten, slaan...
Hier is het hoeden nop werk (hondje ervoor, hondje erachter en je kan rustig een uur of wat wegblijven).
Maar hier moet je flexihekken verzetten (waarachter ze in het weekend of 's nachts zitten, stroom erop zetten, accu bijgelaad hebben), sprayen tegen eierleggende vliegjes, poten ontsmetten tegen krotreupel, hoeven kappen en dan meteen ontstekingen opensnijden etc etc etc. Moet daar nog een lijst van aanleggen.
Het enige wat je in Spanje had was oppassen op stoppelvelden, daar lag soms een halve kilo graan, uit de dorsmachine gevallen, regen overheen gekomen, broei, aten ze dat, 's nachts geklapte maag.
Ja, en je had er ook schorpioenen.
Maar daar had je weinig last van. Wat je wel deed is in de ingang van hun hol pissen als je er een zag. Kwamen ze er sissend uit.
Grootste probleem waren de Duizendpoten, aldaar "Honderdpoot". Staken je als hel. Op het land in je voet, 's nachts in bed (als je de poten van je bed niet in kommen water had staan).
Een collega van me was midden op zijn borst gestoken. "Nou heb ik drie tieten!"
Duizendpoot. Ongetwijfeld een andere dan die Spaanse want die laat je écht niet over je hand lopen.
Herinner me nu dat het in het Spaans ciempiés was, honderdpooot dus, maar die M is wat vreemd want 100 = cienN
Spaanse
Vanwege oa. die M onthield ik het verkeerd. Zei in de kroeg dat ik gebeten was door een cienpedos, wat gelach tot gevolg had. "Honderd scheten".
Hier heb je overigens adders...