Vandaag kreeg ik van mijn groenteboer deze link:
Groenten en Fruit (alle links in nieuw venster!).
Daarin deze tekst (die ik enkel kopieer; ik kan eea. niet beoordelen):
Wereld Natuur Fonds aardbeien
De Spaanse aardbeitelers in de buurt van het natuurgebied Coto Doñana hebben toch maar weer geluk. Wat zullen zij blij zijn dat er een met uitsterven bedreigde diersoort in hun gebied voorkomt. Om het leefklimaat van de Iberische lynx te verbeteren heeft het Wereld Natuur Fonds partners gevonden die hen daarbij ondersteunen. Albert Heijn is zo’n partner die met het WNF-logo op de doosjes aardbeien mag pronken. Telers in dat gebied die aan het project meedoen worden dus bij de afzet van hun product door het WNF geholpen.
Logisch dat De Volkskrant onlangs in een vergelijkend duurzaamheidsonderzoek, deze Spaanse rode knollen een stuk beter waardeerde dan de Nederlandse kasaardbeien, niet dan? Als klant van een Albert Heijn supermarkt wil je toch niet op je geweten hebben dat je het doosje met het lieflijke pandabeertje laat staan en voor een doosje Nederlandse kasaardbeien naar de groenteboer loopt? Ik ben niet zuur of jaloers hoor als u dat zou denken, integendeel zelfs. AH verdient een compliment. Daar valt wat van te leren.
Naar aanleiding van dat krantenartikel heb ik het WNF een e-mail gestuurd met de vraag of wij ook niet zo’n logootje kunnen krijgen op ons product. Met als argumentatie dat wij al jarenlang bezig zijn om het milieu te ontzien en daarmee al veel verder zijn dan de Spanjaarden. Het mocht niet baten, na enkele weken kreeg ik het antwoord terug dat het om een project gaat ter bescherming van de Iberische lynx en niet zozeer om een milieuvriendelijker aardbeienteelt. Bij Albert Heijn lopen slimme jongens rond. Wat kun je nog meer wensen dan een ambassadeur in de vorm van het WNF.
In Nederland zijn ook genoeg bedreigingen voor natuur en milieu, als je de critici tenminste moet geloven. Het zou toch mooi zijn als we op onze producten het logo van Milieudefensie of Greenpeace mochten plakken. Maar dan moeten we natuurlijk wel eerst in een kwetsbaar gebied gaan ondernemen, omringd door korenwolven, knoflookpadden en zandhagedissen en niet te vergeten in natte natuurgebieden. Vervolgens zouden we het best op een akkoordje kunnen gooien met een toonaangevende milieuclub. Desnoods besteden we er maar enkele tonnen productschapsgeld aan die nu in promotiecampagnes gestoken worden. Kijk maar eens wat een goodwill je kunt kweken met zo’n ambassadeur. Dat werkt beter dan zelf maar staan te roepen hoe goed je product.
Vanavond
Had nog naan over (zie twee postings terug), kocht twee slib?p?tongetjes (AH; meer dan vijf Eu. nondeju; 27,90/kilo, hé, en dan ook nog beide slecht uitgesneden: rechte kant de zij-graatjes eraf, bolle kant beide slechts de helft eraf waarbij dan ook nog een deel er onafgesneden als aanhangsel bij hing; het rook goed, niet "zee" maar fris, smaak was ook goed en je lippen plakten aan mekaar), kocht bij die groente-juwelier hierboven (grapje) wokgroenten.
Hoe nu verder. Sauzig moet het zijn ivm. die naan. Miso! Genmai Miso. Met rijstwijn.
Hier
Genmai miso is van "soja-bonen" (waarbij ik weer aanteken, net als een of twee dagen geleden, dat "soja-bonen" in condimenten en zo, dikwijls wat anders is, bv. die kleine groene erwtjes, katjang hidjau, zie, weer, een of twee dagen geleden).
Miso is fantastisch voor een snel bouillonne'tje, net als Oxo
en Viandox,
maar Miso is vegetarisch dan dus. 3 x familie van Marmite.
(Wat ik met Marmite en Worcestershire heb, dat had Karel van het Reve met Blue Band en Corned Beef. Hij durfde niet te zeggen bleuband of kornetbief, ik durf niet te zeggen marmiet of worsestersjier.)
Vroeger, in Belgische cafés, kon je Viandox krijgen, bouillon. Best lekker. Als ik als 10-jarige met mijn vader meeging naar Antwerpen gingen we naar Café de la Paix, café van de vrede. Ooit zijn daar door Flaminganten de ruiten ingegooid vanwege de Franse naam. De eigenaar heropende toen onder de naam Café Delapez.
We aten er ook altijd Toast Cannibale, filet Américain met kappertjes, Worcestershire, selderijzout etc. Geen goeie plaatjes op Google; wie kent het echte recept nog... Les neiges d'antan, hoe hoog de sneeuw vroeger lag...
Mijn vader dronk er Pilsner Urquell bij.
Maar goed. Slip(is het blijkbaar)tong bakken, uit de pan.
Pinda-olie (arachide-olie), ui, knof, roerbakgroenten, miso (vanaf dan laag vuur), sambal brandal, rijstwijn, proeven.
Sliptong van de graat en erdoor.
Met die naan.
Rosé
Ik ben geen tegenstander van "nieuwe wijn-landen", integendeel, maar met rosé kunnen ze niet best uit de voeten.
Je kan altijd veilig rosé uit Navarra kopen. Beaumonte is perfect, Gran Feudo ietsje beter maar véél duurder. Goed is ook, maar waar krijg je die, de rosé van Ochoa uit Olite. Je hebt in Navarra trouwens twee soorten rosé, Rosado (wat wij rosé noemen) en Clarete, vroeger heel populair in Engeland, Claret. Veel donkerder dan rosé. Die van Ochoa is de beste.
Het kasteel van Olite, tegenwoordig een "Parador", een staatshotel.
Ochoa hier. Mooie site trouwens. Ik heb de vorige eigenaar (nu: zijn dochter) goed gekend. En zijn kelders zijn een bezienswaardigheid: de vaten liggen op stenen trappen, een oud romeins amfi-theater.
Maar goed. Rosé.
Op de tweede plaats komt de Pinot Gris uit de omgeving van Albi (doe een search op deze site, op Albi; entrecôte met bloedworstsaus en aubergine, waw).
Maar nu koken met rosé, want dat bestaat ook.
Ken maar twee gerechten vrees ik.
"Zweedse mayonaise", Mayonnaise Suédoise, Frankrijk
Al ooit eerder gepost, maar nu met het recept van die tarbot erbij, ook in rosé.
Meng gelijke delen appelmoes en mayonaise.
Breng op smaak met rosé en met mierikswortelsaus.
Serveer bij koud varkensvlees.
(Mayonnaise Danoise, Deense mayo. Mayo met kerrie erdoor.)
Tarbot in Claret
Tsja, dat is niet makkelijk te krijgen/maken.
Tarbot, om te beginnen (neem trouwens een kleine, een turbotin, maar vooral geen turbotin double, die aan de onderkant zwart is; dat is niks. Maar: het kan ook met griet).
En dan die claret, dat is ook moeilijk. Kan vervangen worden door rosé uit de Algarve. Maar ja, ook dat is moeilijk.
Ik geef het recept toch, want het is onvergetelijk mooi.
Maak van de kop, staart en vinnen van een kleine tarbot, + wat tong-graten en -vellen (betere visboer) visbouillon, maar zonder wijn.
Schuim af, laat een half uur trekken en zeef de bouillon.
Laat inkoken.
Er staat Turbot maar het is een turbotin; dat is wat anders.
Snij prei heel dun.
Bedek daarmee de met boter bestreken bodem van een vispan.
Leg de vis op het rooster en zet het rooster in de pan.
Giet wat gesmolten boter over de vis, maal er wat peper over en giet tot slot claret over de vis tot die half onder staat.
Voeg de bouillon toe, breng de vis aan de kook en pocheer tot de vis gaar is.
Snijd champignons heel fijn.
Haal het rooster met de vis uit de pan.
Houd de vis warm terwijl de saus snel wordt ingekookt met de champignons.
Schuim de saus af.
Serveer de gefileerde vis met wat prei en de saus.
Griet.
Beroemd gerecht: Wanneperveense visschotel. Griet met zuurkool.
Nooit het recept kunnen vinden.
Vergat nog een rosé. Wijnkenners zullen me gek verklaren, een rosé uit de Médoc. Maar hij is goed, die van Sénéjac. Als ie nog bestaat.