dinsdag 22 juli 2014

In spek




Venkel, ui, wortel, stoofpeer...

In ontbijtspek verpakt in de oven
Heerlijk...


Experimenteren

Ik heb wat af-geëxperimenteerd.

Verpakken in plakjes rookspek en zo in de oven. Erg lekker met venkel (maak het als je op de markt van die kleine knolletjes kan kopen), maar dat spek blijft er niet goed omheen zitten. Totaal niet, zeg maar gerust.

Opbinden met keukentouw helpt ietsje maar het is nog verre van ideaal: dat spek krult tussen de touwtjes weg.


Ik maakte het ook met kweepeer, ook een mooie combinatie, maar nu verpakt in aluminiumfolie.
De speksmaak gaat mooi in de kwee, maar het spek wordt -natuurlijk- niet krokant.




(Zie trouwens dat ik ben overgestapt naar ontbijtspek van de markt, niet meer die onhandige uit elkaar vallende rondjes uit de supermarkt. Dat was ook al een verbetering.)

(Die kweepeer at ik met acelgas en kaassaus. Acelgas, in Spanje erg populair, in Italië ook, bietola of bieta, zie hier, alle links hier in een nieuw venster. Je ziet waar het op lijkt, en je gebruikt enkel de stengels. Meestal gekookt, ovenschaal, béchamel of kaassaus.)

Ineens wist ik het!

Je moet zo'n ding met spek in zo'n elastiek korset steken, dat spul wat slagers om de rollade doen!

Dat was het! Perfect!

Rollade-net! Zie hier.




Waarmee?

Ook met biet smaakte het perfect.
Dat at ik met linzen en met gepocheerde eieren.


Hieronder met zoete aardappel.

Ik beschreef dat etentje al, maar ondertussen, want ik had nog van die dingen over, heb ik geëxperimenteerd met het frituren van zoete aardappel. Want ja, gisteren was het zo laat geworden met het schrijven over Adobe Muse, dat ik bamikroketten uit de vriezer trok, nee niet zelf gemaakt maar dat ga ik wel doen, die eigengemaakte nasischijven waren heerlijk en die arancini ook, en die kroketten heb ik gegeten met tomatilo salsa. Waar had ik het over trouwens, o ja.

Eerst friet inclusief voorbakken.
Dat voorbakken, dat moet je niet doen, want zoete aardappel wordt erg snel gaar in de frituur

Daarna heb ik -dus- plakken zoals voor gebakken aardappelen op 185° gefrituurd, en dat is inderdaad mooier kwa structuur, maar ietsje minder wat de smaak betreft.

Tot slot chips.
Dat moet echt krokant zijn, dus bakken op 200° en behoorlijk dun gesneden met de mandoline.




Zie zoete aardappel moet, zie ook dat frituren verhaal, korter in de oven dan de rest tot nu toe.

Ook met de kweepeer moet je ietsje opletten maar minder. Met de venkel en de biet in de oven kan je rustig een ommetje gaan maken.

Wat nog meer?


Ik maakte het met winterwortel.

Foto nergens te vinden.
Die wortel wordt lekker zoet en dat combineert erg mooi met het zout van het spek.
Je moet ietsje op de tijd letten.


Ik maakte het met vastkokende aardappelen. Zie hieronder.

Dat was de op twee na lekkerste, maar iets anders natuurlijk is wel waar eet je het bij.

En: die aardappel met spek heeft dringend saus nodig, veel dringender dan de rest.
Achteraf gezien zou ik er groene pepersaus bij gemaakt hebben.

(Ik kocht laatst trouwens ergens droge groene peperbolletjes. Molentje, heerlijk hoor!)




Nou ja.
Nummer twee nu.


Zoete ui, witte ui, hoe noem je het.

Zie de volgende foto.

Erg lekker dus.

Ik at het met pasta (busiate) met "kip" van de Vegetarische Slager (prima spul; Jumbo en zie
hier).

Busiate wordt ook wel in Romagna Strozzapreti (priesterverstikker) genoemd, omdat het zo lekker is dat ze zo gulzig eten dat ze zich verslikken enzovoorts. Je hebt ook Strangolapreti wat hetzelfde betekent, maar dat zijn gnocchi in de Abruzzen of schelpjespasta in Puglia en in Calabrië.




Nummer een.

Stoofpeertjes!

Die at ik met fideuà met garnalen.

Fideuà: een Oost Spaanse macaroni-achtige pasta die je eerst bakt en dan verder klaarmaakt zoals je paella klaarmaakt.
Het lijkt iets op het Italiaanse Gramigne en sterk op Turkse Makarnasi.


Nou ja.

Ik zat aan slavinken te denken (en als ik aan vinken denk dan moet ik altijd aan de great tit denken hahahahahahaha!, zie hier), en laatst heb ik halloumi in ontbijtspek op de BBQ gelegd, heerlijk.




Ik heb trouwens ooit op een charterschip op het wad Sla-varkens gemaakt, en dat viel enorm in de smaak.
Zeer forse slavinken met veel gember en knof door het gehakt, zoals je het vlees voor gioza maakt, Japanse dumplings.

En nou aan het werk want ik ga Rotolo maken.
Oei...