Pompoenbrood
Je hebt drie soorten pompoenbrood.
De Amerikaanse, zoete variant.
Zie hier (alle links hier in een nieuw venster).
Veel suiker, en deze is met koekkruiden, maar je ziet het dikwijls ook met noten.
Zie dit recept hier en dit recept hier.
Zie verderop
Mijn recept, niet zoet en zoals ik het in de bakkerij in Frankrijk maakte (Pain au potiron). de grove soort (van de niet-zoete soorten).
Doe in niet teveel kokend water stukken pompoen, met schil en pitten en al.
Laat het water aan de kook komen met zout, wat peper, wat koriander(-blad of -zaad), wat ui en wat knoflook.
Als de pompoen zacht begint te worden afgieten en heel goed laten uitlekken. (Met het vocht soep maken.)
Als de temperatuur wat is gezakt de pitten verwijderen en het vruchtvlees van de schil drukken. Pureren.
Van de puree met bloem een soepel deeg maken. Bedenk dat er meer bloem nodig is dan op eerste gezicht lijkt; er moet misschien dus ook wat meer zout bij.
Los gist (eventueel uit een zakje) op in ietsje lauwe melk en kneed dat goed door het deeg.
Laat het deeg onder een theedoek op een warme plek rijzen tot dubbel volume en kneed dan terug. Herhaal dit.
Vorm er korte dikke stokbroodjes van, maak aan de bovenkant enkele diagonale parallelle niet te diepe inkervingen en laat de broodjes flink rijzen.
Bak ze bij ongeveer 170 graden tot ze gaar zijn (snijd een broodje door en kijk of de binnenkant gaar is; zoniet: bak verder).
Smaakt lekker-zuur. Extra lekker dus met honing.
De eerste foto nu. De derde soort. De subtiele soort.
Geen pitten meekoken maar in het deeg wel ietsje kookwater gebruiken.
Relatief veel bloem dus. Gebruik dus heel lichte bloem, patisserie-bloem of nog beter Zeeuws bloem.
Deeg met gist uren rijzen, in de koeling over de nacht, doorkneden en in een koude oven bakken. Uhh, in een oven die van koud warm wordt bedoel ik natuurlijk, een techniek die je als thuisbakker wel en als profi bakker niet kunt toepassen.
Heel mooie subtiele fijne smaak. Eten met wat zoute boter erop...
Of, o ja! Wat was dát vuil goor lekker! Stukjes gedoopt in bakvet van merguez in olijfolie...
Gadverdamme!!
Gevulde pompoen
Uhh, je kan pompoen met gehakt vullen, gemengd met blokjes pompoen, met weet ik wat, zie hier.
Maar dat hierboven, dat is wat anders. Dat is gevuld met gedroogd fruit, en dat is Bulgaars.
(Onder die link hierboven vind je veel recepten van pompoen, gevuld met chocolade en zo, zoet dus, maar ik kende eigenlijk alleen hartige gerechten.)
Pompoen uithalen (alleen de pittenzooi).
Gedroogd fruit dus (snij het grof fijn, dan wordt het sneller zacht). Pruimen, appel, dadels (zonder pit!), vijgen, abrikozen. Ik gebruikte twee keer abrikozen: zoete en Afghaanse zure.
Wat kaneel erover strooien, wat water erin gieten, flink honing erin gieten (drie eetlepels per kopje fruit; beetje honing, roeren met een ijzeren pen zodat de honing zakt, etc.).
Kapje erop en in de oven (150°).
Klein pompoentje een uur, grote twee uur.
Zet ze wel in een bak want de inhoud kan overkoken. (Dat giet je er gewoon weer in terug als ie uit de oven komt.) En op wat bakpapier.
Hoe smaakte het?
Nou, dat hebben we nog niet geproefd! Dat komt nog!
Het Bulgaarse (ik vergat te melden dat we deze week Bulgaarse week hebben) recept is precies hetzelfde, maar ze halen zowat alle vruchtvlees er uit. Ik vind dat jammer; dat vruchtvlees is prima te eten mét dat fruit.
Maar ja, die Bulgaren maken daar wat anders mee.
Tikvenik
Zie hier.
Pompoenstukjes 10 à 15 minuten koken met wat water, suiker en een gespleten vanillestokje. Vijf eetlepels suiker op een middelgrote pompoen. Goed afgieten (vergiet, roeren...).
Op een middelgrote pompoen een flinke handvol walnoten breken in de vijzel, en mengen met kardemom, kaneel en wat suiker.
Door het pompoenspul mengen.
Boter smelten.
Ovenschaal invetten, vel filodeeg, boter, vel filodeeg, boter, vel filodeeg, boter, pompoenspul, drie keer filo, pompoen...
In partjes snijden, boter...
Oven tot lichtbruin.
Uit de oven afkoelen onder een doek.
Ik zal het nog een keer zeggen.
Koop dat fantastische boekje (recepten én de verhalen) hier voor een tientje. Daar krijg je geen spijt van, verdomd. Weinig kookboeken met zo'n hoog interessante-recepten gehalte.
