Koffer

Op de kamers op het plafond een pijl richting Mekka.
Een pijl naar waar je je kan verhangen zouden ze moeten hebben!
Ik bedoel: je kan je niet eens bezatten daar.
Als je er ff hebt rondgelopen, dan krijg je daar een enorme behoefte aan namelijk.
Oh! Gelukkig dus dat je je er niet kan bezatten...

Samsonite Oyster

Die kocht ik ooit een. Een Samsonite Oyster. Een koffer zo stevig als een oester dus. Zo klapt het ook min of meer dicht. "Niet open te krijgen meneer".

Voor Golden Tulip zat ik, met die nieuwe koffer, drie dagen in vier verschillende hotels in Medan, vier keer drie dagen dus, om er een rapport over te maken. KLM had er landingsrechten gekregen en Golden Tulip wilde er daarom een hotel. En ik zat in bussiness class rooms zoals dat heet, dus dat was niet om aan te zien. Zwaar gebeeldhouwde stoelen die erg ongemakkelijk zitten, dikwijls bij de kamer ook een apart eetzaaltje met een afgrijselijk lelijk gedekte tafel, en één keer met een toilet zoals in een restaurant zeg maar: een dames- en een heren-plee en die met urinoirs. Je krijgt in die hotels ook dikwijls briefpapier of visitekaartjes met de naam van dat hotel, het kamernummer en je eigen naam, dat alles in gruwelijk gouden letters. En zonder uitzondering is je naam verkeerd gespeld.

In alle vier die hotels was het trouwens raak met de plee-rol. In derde wereldlanden weet de man die de houder aan de muur schroeft niet waar dat ding voor dient en blijkbaar krijgt hij meestal als enkele instructie "In de buurt van het toilet". Dus je zit altijd even te zoeken. Meestal moet je er een paar passen voor zetten, hier moest ik opstaan en boven me reiken. Het vierde hotel was het leukst. Na lang gezoek bleek de rol beneden achter de pot te hangen.

Niet dat die meiden iets weten of kunnen hoor.

Die kregen dat werk omdat ze de nichtjes zijn van...

En natuurlijk 10% van hun loon schuiven.

In het eerste hotel deed ik mijn koffer dicht, per ongeluk wat radertjes van het nummerslot verdraaiend, zodat het cijfer veranderd werd. Zo stel je dat in. Nou ja; 000, 001, 002 en bij 300 zoveel was het raak. "Niet open te krijgen meneer." Dat ze dat in hotel twee en drie ook wisten bleek al snel. In hotel vier was ik er op voorbereid; toen had ik er een bij een Chinese toko gekocht blikje in liggen met een varkenskop erop.

Hotel twee. Ik denk "Wat raar; ik had toch nog wel ietsje meer pijptabak?" Tabak geteld. De volgende dag klopte het nog, de dag daarna was er weer een pak weg. Alles in een keer jatten zou direct opgevallen zijn.

Hotel drie. Een enorme suite. En dat eerder genoemde toilet. Op de badkamer lagen er op drie plaatsen 4711 zeepjes en op dat toilet op twee plaatsen. Elke dag gebruikte ik er een en ik stopte er eentje in mijn koffer.

Hotel vier. Ik kom op de kamer, maak die koffer open, zeepjes weg.

In dat hotel omvatte de service volgens het foldertje ook een fruitmand. Geen fruitmand te zien. Ik vraag om die fruitmand. De volgende dag idem, en de laatste dag idem maar behoorlijk kwaad. Ik zou om 10 uur vertrekken en na nog drie keer klagen om kwart voor 10 verdomd een fruitmand. In mijn woede heb ik toen de hele inhoud in die koffer gepropt, inclusief een forse kam bananen. Terug in Nederland bleek dat dat geen goed idee was geweest...

Kan je je voorstellen?

Perfect professioneel ziet het er uit.

Wat een uitstraling!

Maar zodra er meer dan vijf gasten zijn loopt de hele handel fataal in de soep.

Ze weten niks, ze kunnen niks, ze willen niks. 
Ja, net doen alsof ze super professioneel zijn, ja, dát kunnen ze...