tempeh, kerupuk (kroepoek) Palembang (die viskoeken gemaakt van slierten), peultjes. Met gebruik van de visfond waarin ik gisteren die -ingelaste- meerval kookte. Hoe, dat weet ik nog niet.
Morgen velderwten, Camembert, artisjokharten. Hoe? Tsja. Wel gegratineerd natuurlijk.
Kwam iemand van die kroeg tegen waar ik vroeger elke dag kwam, Waarom kom je niet meer, ik zeg Als ik me tegenwoordig wil ergeren dan bel ik m'n ex. Goedkoper en effectiever. Ja, Jezus: waar ik nou kom is beschaafde muziek, gedempte conversatie, keurig personeel en ongevraagd wordt mij een glas port op tafel gezet. In die andere tent was het elke keer Wamojjuh? Ja, behalve H. en W., maar ja, meestal stond die ontzagwekkende hork J. achter de bar...
(Niet proberen briefje te lezen)
Gisteren die meerval. Om te testen deel (bovenste op de foto) in visfond gepocheerd, deel in boter gebakken. Stond in dubio óf het meer richting vanglap deel (bovenste) te pocheren of te bakken. Ik deed het vanglappige deel in de visfond omdat ik dacht dat het zou opkrullen (en inderdaad dus), wat minder wenselijk is als je bakt. (Haha; dunne plakken runderhart die, verdomd, uit de pan springen!) (Uhh, meteen genoteerd volgende vlees = AH blokjes runderhart, "diervoeding"; heerlijke Zuid Amerikaanse knakkige satétjes of hoe schrijf je dat!)
Alle twee de stukken geproefd vóór wat anders te proeven, alle twee vurrukkuluk, ja, dankzij de kwaliteit van het product natuurlijk. Informatie over de Groninger producent bij mij.
Maar goed, verorberd met verse friet en aioli. Of hoe schrijf je dat.
Gedicht, dat vergat ik gisteren nog.
Bomans
Ik zit mij voor het vensterglas
onnoemelijk te vervelen.
Ik wou dat ik twee hondjes was,
dan kon ik samen spelen.
Aardige link, kleurcombinaties hier (alle links hier in een nieuw venster). Log in met je Adobe ID of klik Register.
Klik op een kleurenbalkje om het bovenin vergroot te zien, en klik dáár om het over de hele pagina te zien te krijgen. Terugkrimpen = weer klikken.
Wat ik binnenkort ook een keer ga maken, behalve die gisteren of zo genoemde Manakish, dat is Khinkali (spellingscontrole suggereert zinkafval). Hier. Heel interessante link trouwens. Allemaal "wereldwijd" gerelateerd spul, van Ravioli via Pieroggetjes (Pnin!) tot Wonton.
Pnin hier en pierogi hier.
Khinkali
Raar trouwens, nou ja, raar, de meeste foodschrijvers zijn vleeseters. Ik bedoel: je ziet wat voorbij komen, je noteert, en je blijkt uiteindelijk voor 90% vlees notities te hebben, of althans deels vlees. Ik heb nu Coq qu Riesling, Fondue bourguignon (jaaaaren geleden; druivenpitolie!), Sugo di carne, Duitse bief (jaaaaaren) en Khinkali. En verder Manakish. Is dat alles. Ja, vrees ik...
Zag Heist met Hackman en DeVito. Mooi, maar volgens mij is dat nog geen jaar geleden, dat ik dat zag. Maar ja, zowat elke dag een DVD...
Zag ook The dark chrystal, wat een shit, House of flying daggers, wat een shit maar dat had je natuurlijk kunnen weten, en Just like heaven, nóg ergere shit... Dat was drie films op een avond, althans de eerste vijf minuten, de avond afgerond met een stuk Eastwood ter compensatie.
Pierogi. En dat is het mooie. Ze zijn gebakken.. Die Khinkali waren gekookt. En Wonton zijn gefrituurd...
Dat wordt dus experimenteren. Gefrituurde pierogi enzovoorts... Net als pompoenbrooddeeg serveren als noedels... Of brood maken van dat fantastische wortel-noedel-deeg (bij rivierkreeft!).
Ik durf het haast niet te noemen.
(Waarom wordt dat bestand zo uitgerekt?)
Oeps, hadden we die al niet hier?
Inez cs. hadden we toch ook al? Hier. Ik vind dat enkel scoren met beeldbewerking en relaasies, niks meer en niks minder. Uhh, marketing ook, niet te vergeten. Maar kunst, dat is wat anders.
Het is een beetje zo. Je bent slim, met boerenverstand. Dan kan je in de kunst ("kunst") scoren in de kunstsector en bij het grote publiek. Maar je productie is flauwekul.
Je kan ook intelligentie hebben. Dan alleen kan je werkelijke, emotie verwekkende kunst maken. Door je met die intelligentie volledig te kunnen ontheffen aan politiek en maatschappij en ander gezeur.
Vergelijk met (cum laude kunstgeschiedenis en ook nog filosofie) Esplá, als je me volgen kan. "Als stierenvechter kan je wakker worden en denken 'Nu ben ik geen torero meer'. Maar als kunstenaar kan je niet wakker worden en denken 'Nu ben ik geen kunstenaar meer'."
Grote vriend. Recept naar hem vernoemd.
Salade Esplá
Avocado in blokjes snijden en die met citroensap besprenkelen.
Schelvislever goed laten uitlekken en in blokjes snijden (het hoort eigenlijk met roggelever).
Een salade van maken met gesnipperde ui, wat cayenne en dressing met yoghurt (met medium sherry, Tabasco, selderijzout en wat mayonaise).
Niet lang van te voren maken, want dan gaat het erg vissig smaken.
Met Esplá hebben we meteen een groot probleem. Het is namelijk wreed én dapper tegelijkertijd hier en dat kennen we in onze hedendaagse cultuur niet.
Zie vooral het derde paar banderillas. Dan gaat hij "binnendoor", dus op het gevaar af te worden kortgesloten tussen de stier en de wand.
Wreed? Ja zeker. Maar "laf"? Komkom...
Bedenk dat het speelt in een land waar je door een dorp heen rijdt en je ziet dat er langs de kant van de straat een varken wordt geslacht. En de kindertjes er met de blaas vandoor gaan. Bedenk dat het speelt in een land waar je keihard uitgescholden en afgebekt wordt op je werk, als je tenminste geen leidinggevende functie hebt. Waar je geen cent krijgt als je na een ongeluk nog geen 200 uur hebt gewerkt. Waar je, als je drie dagen hebt gewerkt, en een ongeluk krijgt, in de maanden erna, 80% per maand betaald krijgt van wat je in die drie dagen hebt verdiend. Als je in een soort land opgroeit waar een hengst tegen je harses tot de normale zaken van de dag hoort, dan kijk je anders tegen stierenvechten aan, Lenie Willems.
Esplá zie ook hier.
Laf hoor! Bah!
